احتصانلغتنامه دهخدااحتصان . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) استواری : از اجابت حق امتناع نموده و به احتصان قلعه ای که داشت . شیطان باد غرور در دماغ او دمیده . (جهانگشای جوینی ).
