اجماع مرکب
لغت‌نامه دهخدا
اجماع مرکب . [ اِ ع ِ م ُ رَک ْ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اتفاق در حکم با اختلاف در مأخذ که با فساد یکی از مآخذ حکم مختلف و اجماع زائل گردد. مثلاً اجماع قائم است بر نقض طهارت در صورت وجود قی و مس معاً، ولی مأخذ نقض در نزد ما قی است و نزد شافعی مس است . پس اگر یکی از این مآخذ زائل شود اجماع نخواهد بود. (تعریفات ). و رجوع به اجماع مرکب در کلمه ٔ اجماع شود.
