ابوعبدا

ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) ابن مرزوق . شمس الدین محمدبن احمد. یکی از علمای مغرب . مولد او به سال 711 هَ . ق . بتلمسان و وفات وی به سال 781 هَ . ق . در اسکندریه . اونزد سلاطین بنی مرین خاصه ابوالحسن و پسران او ابوعنان ابوسالم صاحب قدر و منزلت بود. لیکن در آخر بجرم توانگری مصادره و محبوس گشت و پس از رهائی نزد ابواسحاق حفصی بتونس شد و از آنجا764 هَ . ق . باسکندریه رفت و ملک اشرف مقدم او گرامی داشت و تا آخر عمر بدانجا ببود. خطب مرتجل و بی رویّه ٔ او نهایت فصیح بود و با بهترین منشآت ادبای بزرگ که با تأمل و تعمق نوشته اند برابر است و آن خطب را گرد کرده اند و مطبوع اهل فضل و ادب است . و او را در ادب و فقه کتبی است و اشعار نیکو نیز داشته است . حفید او نیز معروف به ابی عبداﷲ مرزوق (766 - 842 هَ . ق .) از معاریف علماء و صاحب تألیف کثیره است و از آن جمله : کتاب نهایةالامل فی شرح الجمل در منطق و کتاب اغتنام الفرصة و کتاب انوارالیقین و کتاب الروض البهیج و کتاب انوارالدراری .