ابن قاسملغتنامه دهخداابن قاسم . [ اِ ن ُ س ِ ] (اِخ ) یا ابن الخطیب قاسم محیی الدین محمد. صاحب کشف الظنون گوید او کتاب ربیعالابرار زمخشری را مختصر کرده و آنرا روض الابرار نام نهاده است . وفات او940 هَ .ق . بوده است .
