ابن حنزابه

ابن حنزابه . [ اِ ن ُ ح ِ ب َ ] (اِخ ) ابوالفضل جعفربن فضل بغدادی (ابن فرات ). پدرش وزیرخلیفه مقتدر بود و او به مصر رفته چندی وزارت کافوراخشیدی و پس از او وزارت احمدبن علی بن اخشید داشت . در مدت وزارت دو بار عساکر ترک خانه ٔ او را غارت کردند و ابومحمدحسن بن عبداﷲبن طغج از رؤسای ترک او را محبوس کرد. ابن حنزابه مردی ادیب و دانشمند بود و علما را دوست میداشت و با مقام وزارت از تدریس و املای حدیث بازنمی ایستاد و فضلا از نواحی و اطراف بدرک صحبت اومی آمدند و دارقطنی محدث مشهور چندی در خدمت او بسر برد. ولادت او به سال 308 هَ .ق . در بغداد و وفات در 391 به مصر بوده است . حنزابه نام جده ٔ او و به معنی زن کوتاه و سطبراندام است . (ابن خلکان ). و اصمعی در کتاب النبات و الشجر گوید حنزاب جزر برّی است .