ابن حمویه

ابن حمویه . [ اِ ن ُ ح َم ْ مو ی َ ] (اِخ ) ابراهیم بن سعدالدین محمدبن المؤید ابی بکربن جمال السنه ، ابی عبداﷲ محمدبن حمویه ٔ جوینی . فقیه و محدث . در قرن هفتم هجری میزیسته . جدش محمدبن حمویه . و گروهی دیگر از این خاندان در عصر خویش معروف بودند مانند قطب الدین علی بن محمد وصدرالمشایخ معین الدین محمد و قاضی نصیرالدین محمدبن محمدبن علی بن مؤید. و ابراهیم صاحب ترجمه با آنکه خود شیعی نبود نزد بسیاری از علمای شیعه مانند خواجه نصیرالدین طوسی و محقق حلی و ابن طاوس و یوسف بن مطهر پدر علامه و مفیدبن جهیم و سید عبدالحمیدبن فخار تلمذ کرد. غازان خان پادشاه مغول در چهارم شعبان 694 هَ .ق . بدست او اسلام آورد و گروهی از مغولان از آن پس مسلمانی گرفتند. او راست : فرائدالسمطین در مناقب .