ابن تلمیذ

ابن تلمیذ. [ اِ ن ُ ت ِ ] (اِخ ) موفق الدین امین الدوله ابوالحسن هبةاﷲبن صاعدبن هبةاﷲبن ابراهیم بغدادی نصرانی ، معروف به ابن تلمیذ. او دخترزاده ٔ معتمدالملک ابن تلمیذ است و گذشته از طبابت مقام قسیسی داشته . پدرش نیز کار طب می ورزیده و ابن تلمیذ امین الدوله از اطبای بیمارستان عضدی ، و مقتفی و مستنجد بدو راتبه و اقطاع داده اند و او میان مردم بغداد و سایر کشورهای مسلمانان مشهور و به علو طبع و شعر و ادب و حسن اخلاق و نیکومحضری معروف بوده است . و عمری طویل یافته و در پایان عمر مسلمانی گرفته . پیش ازاقامت به بغداد سفری به ایران کرده و بدانجا فارسی و سریانی آموخته است . وفات او به سال 560 هَ .ق . به بغداد روی داده . پسر او را که دین اسلام داشت در خانه ٔ او بکشتند و کتب پدرش را بغارت بردند. استاد ابن تلمیذ در طب ابوالحسن هبةاﷲبن سعید صاحب تصانیف مشهوراست . امین الدوله را تألیفات بسیاریست و از آن جمله است : المقالة الأمینیه فی الادویة البیمارستانیه . اختیار کتاب الحاوی للرازی . اختصار شرح جالینوس . کتاب تقدمةالمعرفه لابقراط. اختیار کتاب مسکویه فی الاشربه . شرح مسائل حنین بن اسحاق . حواشی بر کتاب قانون ابن سینا. حواشی بر کتاب المائه للمسیحی . التعالیق علی کتاب المنهاج . مقالة فی الفصد. کتاب توقیعات و مراسلات . و اقرابادین امین الدوله ، اقرابادین سهل بن شاپور را که قبل از او مرجع اطبا بوده از رواج و رونق بینداخت .