آلوده دامان
لغتنامه دهخدا
آلوده دامان . [ دَ / دِ ] (ص مرکب ) آلوده دامن . آنکه دامن ملوث دارد. مجازاً، که عفیف نباشد. بی عفاف . فاسق . فاجر :
گرمن آلوده دامنم نه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست .
|| عاصی . گناهکار. (برهان ).
گرمن آلوده دامنم نه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست .
حافظ.
|| عاصی . گناهکار. (برهان ).