آشناروی
لغتنامه دهخدا
آشناروی . [ ش ْ / ش ِ ] (ص مرکب ) روشناس . دلنشین . دلپذیر. مقابل دشمن روی :
آشناروی دیده ٔ عرفان
گر نداری ز عارفان بستان .
در این عهد از وفا بویی نمانده ست
بعالم آشنارویی نمانده ست .
بنالم کآرزوبخشی ندیدم
بگریم کآشنارویی ندارم .
روز و شب آورده ام در معنی بیگانه روی
چون کنم صائب ندارم آشناروی دگر.
آشناروی دیده ٔ عرفان
گر نداری ز عارفان بستان .
سنائی .
در این عهد از وفا بویی نمانده ست
بعالم آشنارویی نمانده ست .
خاقانی .
بنالم کآرزوبخشی ندیدم
بگریم کآشنارویی ندارم .
خاقانی .
روز و شب آورده ام در معنی بیگانه روی
چون کنم صائب ندارم آشناروی دگر.
صائب .