آذری
لغت‌نامه دهخدا
آذری . [ ذَ ] (ص نسبی ، اِ) منسوب به آذر :
ز خونی که بد بهره ٔ مادری
بجوشید و شدچهره اش آذری .
|| منسوب به آذربایجان . (درةالغواص حریری ). || نام جامه ای که در آذربایجان بافتندی . (محمودبن عمر ربنجنی ). || زبان آذری ؛ لهجه ای از فارسی قدیم که در آذربایجان متداول بوده و اکنون نیز در بعض نواحی قفقاز بدان تکلم کنند. || مشک تیزبو. (محمودبن عمر ربنجنی ).
ز خونی که بد بهره ٔ مادری
بجوشید و شدچهره اش آذری .
فردوسی .
|| منسوب به آذربایجان . (درةالغواص حریری ). || نام جامه ای که در آذربایجان بافتندی . (محمودبن عمر ربنجنی ). || زبان آذری ؛ لهجه ای از فارسی قدیم که در آذربایجان متداول بوده و اکنون نیز در بعض نواحی قفقاز بدان تکلم کنند. || مشک تیزبو. (محمودبن عمر ربنجنی ).
