آخورچی
لغتنامه دهخدا
آخورچی . [ خُرْ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) آخرچی . جلودار اسبان :
تو مگو کآن بنده آخورچی ّ ماست
این بدان که گنج در ویرانه ها است .
رجوع به آخرچی شود.
تو مگو کآن بنده آخورچی ّ ماست
این بدان که گنج در ویرانه ها است .
مولوی .
رجوع به آخرچی شود.