آبله ٔ چشملغتنامه دهخداآبله ٔ چشم . [ ب ِ ل َ / ل ِ ی ِ چ َ / چ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دانه ٔ سفید یا سرخی که بر ظاهر چشم پدید آید و در تداول عامه آن را تورک گویند.