پیمان
فرهنگ فارسی عمید
قولوقراری که کسی با کس دیگر بگذارد که بر طبق آن عمل کند؛ شرط.
۲. قرارداد.
۳. [قدیمی] عهد؛ بیعت.
〈 پیمان بستن: (مصدر لازم) عهد بستن و قولوقرار گذاشتن برای انجام دادن کاری.
〈 پیمان ساختن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 پیمان بستن
〈 پیمان کردن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 پیمان بستن
〈 پیمان گرفتن: (مصدر لازم) [قدیمی] عهد گرفتن؛ قول گرفتن.
〈 پیمان نهادن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 پیمان بستن
۲. قرارداد.
۳. [قدیمی] عهد؛ بیعت.
〈 پیمان بستن: (مصدر لازم) عهد بستن و قولوقرار گذاشتن برای انجام دادن کاری.
〈 پیمان ساختن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 پیمان بستن
〈 پیمان کردن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 پیمان بستن
〈 پیمان گرفتن: (مصدر لازم) [قدیمی] عهد گرفتن؛ قول گرفتن.
〈 پیمان نهادن: (مصدر لازم) [قدیمی] = 〈 پیمان بستن