لغتنامه دهخدا
یبیس . [ ی َ ] (ع ص ) گیاه خشک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || هر گیاه خشک از تره و جز آن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). هر نوع گیاه خشک . (از اقرب الموارد). || تره ای که بهترین آن خشک شده باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || تره ا