گلک

golak

معنی

۱. [مصغرِ گل] (زیست‌شناسی) = گُل۱
۲. (زیست‌شناسی) گیاهی با برگ‌هایی به‌ شکل پولک‌های باریک و بی‌رنگ و ساقۀ سبز که بیشتر در کشتزارها می‌روید و انگل گیاه‌های دیگر مخصوصاً یونجه و خیار می‌شود؛ گل ‌جالیز.
۳. [مجاز] سخنی که به طعنه و کنایه بگویند؛ طعنه؛ سرزنش.

جست‌وجوی دقیق

گلک

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مصغرِ گل] (زیست‌شناسی) = گُل۱۲. (زیست‌شناسی) گیاهی با برگ‌هایی به‌ شکل پولک‌های باریک و بی‌رنگ و ساقۀ سبز که بیشتر در کشتزارها می‌روید و انگل گیاه‌های دیگر مخصوصاً یونجه و خیار می‌شود؛ گل ‌جالیز.۳. [مجاز] سخنی که به طعنه و کنایه بگویند؛ طعنه؛ سرزنش.

گلک

لغت‌نامه دهخدا

گلک . [ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان ساوه . سکنه ٔ آن 26 تن است . در تابستان ایل بغدادی شاهسون به کوههای این ده می آیند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

گلک

لغت‌نامه دهخدا

گلک . [ گ ِ ل َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش جویم شهرستان لار واقع در 24000گزی باختر جویم . دارای 60 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول آن غلات و صیفی است . شغل اهالی زراعت و صنایع دستی آنان قالیباف

گلک

لغت‌نامه دهخدا

گلک . [ گ ُ ل َ ] (اِ مصغر) (از: گل + ک ، پسوند تصغیر). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). مصغر گل است . (برهان ) (آنندراج ). || نوعی از صمغ است و آن از بوته ٔ خار جهودانه حاصل میشود و عربان عنزروت میگویند. (برهان ) (آنندراج ). آن صمغ را گوزده نیز گویند. (آنندراج ) (الفاظ الادو

گلک

لغت‌نامه دهخدا

گلک . [ گ ُ ل َ ] (اِ) یکی از گیاهان بسیار مضر و انگل نباتات دیگر است و چون کلرفیل ندارد به ریشه ٔ نباتات مختلف مخصوصاً گیاهانی که ساقه های نرم و پرآب دارند چسبیده ، مواد غذایی رااز آنها به دست می آورد و مزارع صیفی ، از قبیل : کدو و خیار و هندوانه و خربزه را بکلی خراب میکند.

جست‌وجوی هم‌آوا

پُلُغ،پُلُق پُلُق

گویش تهرانی

از اصوات، صدای مایع جوشان

چلک چلک

لغت‌نامه دهخدا

چلک چلک . [ چ ِ ل ِ چ ِ ل ِ ] (اِ صوت ) آواز کفش های پاشنه خوابیده هنگام راه رفتن کسی که از این نوع کفش در پای دارد. نقل صوت کفش آنگاه که به سبکی و کاهلی روند. صدای کفش هایی از نوع نعلین به هنگام راه رفتن با آنها، چلیک چلیک ، چلپ چلپ . و رجوع به چلپ چلپ و چلیک چلیک شود.

چلیک چلیک

لغت‌نامه دهخدا

چلیک چلیک . [ چ ِ چ ِ ] (اِ صوت مرکب ) صدای کفش های پاشنه خوابیده و نعلین به هنگام راه رفتن . چلک چلک . چلپ چلپ . صدای راه رفتن کسانی که نعلین و اقسام دیگر کفشهای پاشنه خوابیده به پادارند. صدای به زمین کشیدن پاشنه های کفش راحتی یا نعلین هنگام راه رفتن . و رجوع به چلک چلک و چل

لق لق

لغت‌نامه دهخدا

لق لق . [ ل َ ل َ ] (اِخ ) دهی از دهستان تبادکان بخش حومه ٔ ارداک شهرستان مشهد، واقع در 21هزارگزی شمال مشهد. جلگه ، معتدل و دارای 293 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول آنجا غلات . شغل اهالی زراعت و مالداری و را

لک لک

لغت‌نامه دهخدا

لک لک . [ ل َ ل َ ] (اِخ ) دهی مرکز دهستان بهمئی گرمسیر بخش کهکیلویه ٔ شهرستان بهبهان ، واقع در 42000گزی خاور شوسه ٔ جایزان به آغاجاری . دشت ، گرمسیرو مالاریائی و دارای 100 تن سکنه . آب آن از چشمه . محصول آنج

جست‌وجوی مشابه

گلکار

فرهنگ فارسی عمید

۱. کارگری که در کارهای ساختمانی کار می‌کند.۲. بنا؛ والادگر؛ گِل‌گرو.

گلکار

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که کارش کاشتن گل است؛ باغبان.۲. [قدیمی] رنگرز.

گلکار

لغت‌نامه دهخدا

گلکار.[ گ ِ ] (ص مرکب ) بنا و معمار. (آنندراج ). طیان . (ملخص اللغات ). راز. (فرهنگ اسدی نخجوانی ). گل گر. دیوارگر. چینه کش . پاخیره زن . آنکه کار گل کند : تن خاکی است گل از گریه ٔ بسیار مراآه اگر دست نگیرد بت گلکار مرا. س

گلکاری

لغت‌نامه دهخدا

گلکاری . [ گ ِ ] (حامص مرکب ) عمل گلکار. شغل گلکار. طیانت . (دهار) (منتهی الارب ). بنایی .

گلکامه

لغت‌نامه دهخدا

گلکامه . [ گ ُ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) ثفلی بود که بعد از کشیدن گلاب میماند و به کار رنگ کردن و چهابه کردن جامه ها می آید. (آنندراج ) : زلف و رخ او دیده بهم گفت نصیرااز عنبر و گل ساخته گلکامه ٔ خورشید.<p cla

جست‌وجوی متن

جعفل

لغت‌نامه دهخدا

جعفل . [ ] (ع اِ) جعفیل . گل جالیز. گلک .(ذیل قوامیس عرب تألیف دزی ). رجوع به جعفیل شود.

کاروانسرای ناصریه

لغت‌نامه دهخدا

کاروانسرای ناصریه . [ کارْ / رِ س َ ی ِ ص ِ ری ی َ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه میانج و تبریز میان امامیه و گِلَک در 543700 گزی تهران .

اخرا

لغت‌نامه دهخدا

اخرا. [ اُ ] (یونانی ، اِ) (گِل ...) نام خاکی برنگ زرد و سرخ وجز آن که در بعض سواحل و جزائر جنوبی ایران هست و از آن رنگ گیرند. و گِل ِ مختوم قسمی از آن است . ارتکان . ارتکین . گلک (اصطلاح جزیره ٔ قشم و هرمز). فاده .

جهودانه

لغت‌نامه دهخدا

جهودانه . [ ج ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) چرب روده که درون آنرا با گوشت و مصالح پر کرده باشند. (برهان ). امعای گوسفند که اندرون آنرا بیاکنده باشند بچیزی و پخته باشند، و بعربی آنرا لقانق [ ل ُ ن ]گویند. || نام درختی که گلک صمغ اوست . (شرفنامه ٔ م

گل

فرهنگ فارسی عمید

۱. (زیست‌شناسی) اندام تولیدمثل گیاهان نهان‌دانه که پس از مدتی به‌جای آن میوه به‌وجود می‌آید و شامل کاسبرگ، گلبرگ، پرچم، و مادگی است: گل سیب، گل بادام.۲. (زیست‌شناسی) هریک از گیاهان بوته‌ای یا درختچه‌ای کوچک با قسمتی شبیه اندام تولیدمثل گیاهان نهان‌دانه: گل لاله‌عباسی، گل سرخ.۳. نقش‌ونگار

جست‌وجوی هم‌آغاز

گلکار

فرهنگ فارسی عمید

۱. کارگری که در کارهای ساختمانی کار می‌کند.۲. بنا؛ والادگر؛ گِل‌گرو.

گلکار

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که کارش کاشتن گل است؛ باغبان.۲. [قدیمی] رنگرز.

گلک انار

لغت‌نامه دهخدا

گلک انار. [ گ ُ ل َ اَ ] (اِ مرکب ) گل انار بوستانی است و آنرا به عربی جُنْبِدُالرمان گویند. رمان که خود معلوم است . منفعت آن نزدیک به گلنار باشد. (برهان ) (آنندراج ).

گلک بستن

لغت‌نامه دهخدا

گلک بستن . [ گ ُ ل َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) گلک بستن ِ آتش ؛ مشتعل گردیدن و برافروختن آن . (از آنندراج ) : ریخت ساقی به قدح باده ٔ شوق افزا رابسته آتش گلکی تا که بسوزد ما را. محسن تأثیر (ازآنندراج ).خنده ٔ برق زند گ

گلک سری

لغت‌نامه دهخدا

گلک سری . [ گ ُ ل َ س َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ شهرستان سراوان واقع در 6000گزی جنوب خاوری سراوان ، کنار راه شوسه ٔ سراوان به کوهک و 65000گزی باختر بندرعباس ، سر راه فرعی خمیر به بندرعباس . هوای آن گ

جست‌وجوی هم‌قافیه

چگلک

لغت‌نامه دهخدا

چگلک . [ چ َ گ َ ل َ ] (ترکی ، اِ) توت فرنگی . (ناظم الاطباء).

چیگلک

لغت‌نامه دهخدا

چیگلک . [ ل َ ] (اِ) چیک لک . چیالک . گیاهی است از تیره ٔ گل سرخها با میوه ٔ خوشمزه و دارای ویتامین C و مواد قندی . برگش را عوام به عنوان داروی ضد نقرس می شناسند.

خوشگلک

لغت‌نامه دهخدا

خوشگلک . [ خوَش ْ / خُش ْ گ ِ ل َ ] (ص مصغر) با خوشگلی اندک . آنکه در او شمه ای از جمال است . (یادداشت مؤلف ).

شنگلک

لغت‌نامه دهخدا

شنگلک . [ ] (اِ) اسم فارسی کرسنه است که به فارسی مشنگ و به هندی «شر» نامند. (فهرست مخزن الادویه ).

گوهری گلک

لغت‌نامه دهخدا

گوهری گلک . [ گ َ / گُو هََ گ ُ ل َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان بم پشت بخش مرکزی شهرستان سراوان . واقع در 52هزارگزی جنوب خاوری سراوان و 27هزارگزی جنوب راه فرعی کوهک به سر

ترجمه مقاله