کنب

kanab

معنی

= کنف۱: ◻︎ دختر رز که تو بر طارم تاکش دیدی / مدتی شد که بر آونگ سرش در کنب است (انوری: ۴۹).

جست‌وجوی دقیق

کنب

لغت‌نامه دهخدا

کنب . [ ک ُ ن ُ ] (اِخ ) شهری است به ماوراءالنهر که لقبش اسروشنه است . (منتهی الارب ) (از معجم البلدان ) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

کنب

لغت‌نامه دهخدا

کنب . [ کَمْب ْ ] (ع مص ) گنجینه ساختن چیزی را در انبان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد).

کنب

کنب . [ ک َ ن َ ] (اِ) گیاهی است که از آن ریسمان تابند و کاغذ هم سازند. (برهان ) (ناظم الاطباء). کنف . کنو. طبری «کنب » ، معرب آن «قنب »، لاتینی «کنابیس » . (فرهنگ فارسی معین ). || ریسمانی از گیاه معروف که به هندی سن گویند. (فرهنگ رشیدی ). ریسمانی را گویند که از پوست نبات کتا

کنب

لغت‌نامه دهخدا

کنب . [ ک َ ن َ ] (ع مص ) شوخگن گردیدن پای و سم ستور. (منتهی الارب ) (آنندراج ): کنب الرجل ؛ ستبر شد پای آن و کنب الخف و الحافر کذلک .(ناظم الاطباء). || شوخ بستن دست از عمل یا خاص است مر دست را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ستبر شدن دست از کار. (از اقرب الموارد).

کنب

لغت‌نامه دهخدا

کنب . [ ک َ ن ِ ] (ع اِ) گیاهی است . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌آوا

کنیب

لغت‌نامه دهخدا

کنیب . [ ک َ ] (ع ص ) درخت خشک یا شکسته خار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). (از اقرب الموارد). درخت خشک شده و درختی که خار آن شکسته باشد. (ناظم الاطباء).

قنب

لغت‌نامه دهخدا

قنب . [ قَمْب ْ ] (ع مص ) برآمدن شکوفه از غلاف . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).

قنب

لغت‌نامه دهخدا

قنب . [ ق ِ / ق ُن ْ ن َ ](معرب ، اِ) کنب . کنف . شهدانه . شهدانق . شهدانج . (ابن بیطار). درخت شاهدانه . (از اقرب الموارد). سه نوع است بری و بستانی و هندی که کنب است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). معرب کنب است و آن رستنیی باشد که آن را بنگ و تخ

قنب

لغت‌نامه دهخدا

قنب . [ قُمْب ْ ] (اِخ ) ظاهراً تصحیفی از شهر قم است و منسوب بدان قنبی است . مولانا جلال الدین رومی در دیوان شمس گوید : تو بدان خدای بنگر که صد اعتقاد بخشدز چه سنی است مروی ، ز چه رافضی است قنبی . مولوی .رجوع به دی

قنب

لغت‌نامه دهخدا

قنب . [ قُمْب ْ ] (ع اِ) غلاف نره ٔ اسب و مانند آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). غلاف قضیب فرس . (تاج المصادر بیهقی ). غلاف ذکر اسب و استر. (مهذب الاسماء). || تلاق زن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کناره فرج . (مهذب الاسماء). || بادبان کلان . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندر

جست‌وجوی مشابه

کنبدانه

لغت‌نامه دهخدا

کنبدانه . [ ک َ ن َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شاهدانه . (ناظم الاطباء).

کنباید

لغت‌نامه دهخدا

کنباید. [ کَم ْ ی َ ] (اِخ ) رجوع به کنبایه شود.

کنبثة

لغت‌نامه دهخدا

کنبثة. [ کَم ْ ب َ ث َ ] (ع مص ) درترنجیدن . درشت و درترنجیده شدن و منقبض شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بخیل گشتن . (ناظم الاطباء).

کنبوث

لغت‌نامه دهخدا

کنبوث . [ کُم ْ ] (ع ص ) کنبث . (منتهی الارب )(اقرب الموارد) (آنندراج ). درشت و درترنجیده و زفت و بخیل . (ناظم الاطباء). رجوع به کنبث و کنابث شود.

کنبیدن

لغت‌نامه دهخدا

کنبیدن . [ کَم ْ دَ ] (مص ) چیزی را از جای کشیدن و برآوردن باشد. (برهان ) (ناظم الاطباء). چیزی از جای کشیدن . (فرهنگ رشیدی ) (از فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ) (انجمن آرا).

جست‌وجوی متن

شادانه

لغت‌نامه دهخدا

شادانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شاهدانه . شهدانه . دانه ٔ کنب . (ناظم الاطباء).

وشنه

لغت‌نامه دهخدا

وشنه . [ وِ ن َ / ن ِ ] (اِ) گیاه کنب و شاهدانه . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).

شادانک

لغت‌نامه دهخدا

شادانک . [ ن َ ] (اِ مرکب ) دانه ٔ کنب و شادانه . || (ص مرکب ) سرمست . (ناظم الاطباء). مخفف شادان .

وشنه لعابی

لغت‌نامه دهخدا

وشنه لعابی . [ وِ ن َ / ن ِ ل ُ ] (اِ مرکب ) حلوای کنب . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).

کنو

لغت‌نامه دهخدا

کنو. [ ک َ ن َوْ / ک َ نو ] (اِ) بنگ را گویند وبه عربی ورق الخیال خوانند. (برهان ). کنب و کنف است که بنگ باشد و تخم آن را کنودانه و شاه دانه گویند. (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از جهانگیری ). کنب . (فرهنگ رشیدی ). اسم فارسی ورق الخیال است .

جست‌وجوی هم‌آغاز

کنبدانه

لغت‌نامه دهخدا

کنبدانه . [ ک َ ن َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شاهدانه . (ناظم الاطباء).

کنباید

لغت‌نامه دهخدا

کنباید. [ کَم ْ ی َ ] (اِخ ) رجوع به کنبایه شود.

کنبثة

لغت‌نامه دهخدا

کنبوث

لغت‌نامه دهخدا

کنبیدن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

شکنب

لغت‌نامه دهخدا

شکنب . [ ش ِ کَم ْ] (اِ) شکمبه . (ناظم الاطباء). رجوع به شکمبه شود.

مکنب

لغت‌نامه دهخدا

مکنب . [ م ِ ن َ / م ُ ن ِ ](ع ص ) سم شوخ بسته و درشت گردیده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). سم شوخ بسته و درشت و ستبر گردیده . (ناظم الاطباء). سمی از کار درشت گردیده . (از اقرب الموارد).

تبت کنب

لغت‌نامه دهخدا

تبت کنب . [ ت َت َ کُمْب ْ ] (اِخ ) بیرونی بنقل «بشن پران » آرد یکی از طبقات جهنم است و جای امیرانی است که نسبت به رعایای خود توجه نداشته باشندیا آنهایی که با زن استاد خود زنا کنند یا آنانی که با مادرزن خود همبستر شوند. (تحقیق ماللهند ص 30).<

درپیوند

بیشتر بدانید

کنب

kanab

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا