کبوده

kabude

معنی

۱. درختی راست، بلند، و بی‌بر، مانند سفیدار، اشن، چنار، و امثال آن‌ها.
۲. [قدیمی] اسب خاکستری‌رنگ.

جست‌وجوی دقیق

کبوده

لغت‌نامه دهخدا

کبوده . [ ] (اِخ ) از دیه های جاست است به ناحیت قم . (از تاریخ قم ص 138).

کبوده

کبوده . [ ک َ دَ ] (اِخ ) نام چوپان افراسیاب . (برهان ) (آنندراج )(از فرهنگ جهانگیری ). نام چوپان افراسیاب که بدست بهرام سردار سپاه کیخسرو گرفتار و کشته شد. (از شاهنامه ٔ فردوسی چ بروخیم ج 3 صص 832 - <span cl

کبوده

لغت‌نامه دهخدا

کبوده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ) رنگی از رنگهای اسب . کبود. || مجازاً، اسب : چرخ است کبوده ای به داغش افشرده بزیر ران دولت . خاقانی .و رجوع به کبود شود. || درختی باشد بزرگ که تنه ٔ آن

کبوده

لغت‌نامه دهخدا

کبوده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان زیر کوه ، بخش قاین ، شهرستان بیرجند، جلگه و گرمسیر. دارای 140 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

کبوده

گویش بختیاری

نوعى صنوبر به رنگ کبود.

جست‌وجوی هم‌آوا

کباده

لغت‌نامه دهخدا

کباده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ) آلتی است آهنین که حلقه هایی مانند زنگ دارد و در زورخانه با آن ورزش کنند. (حاشیه ٔبرهان چ معین ) : به کباده چو بری دست تو ای رشک ملک چون کباده ست به خمیازه کشی کار فلک . <p class

کباده

لغت‌نامه دهخدا

کباده . [ ک َ دَ / دِ / ک َب ْ با دَ / دِ ] (اِ) کمان نرم بسیار سست را گویند.(برهان ) (ناظم الاطباء). کمان بسیار نرم و بمعنی لیزم که پهلوانان کشند و چله اش از آهن باشد. (غیاث

کباده

لغت‌نامه دهخدا

کباده . [ ک َب ْ با دَ / دِ ] (اِ) آلتی است آهنین که حلقه هایی مانند زنگ دارد و در زورخانه با آن ورزش کنند. (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). کمان مانندی از آهن که بر وتر آن حلقه های آهنین بسته باشند و ورزشکاران و زورخانه کاران به دستی قبضه و

قباضة

لغت‌نامه دهخدا

قباضة. [ ق َ ض َ ] (ع اِمص ) شتاب رفتگی . (منتهی الارب ).

قباضة

لغت‌نامه دهخدا

قباضة.[ ق َب ْ با ض َ ] (ع ص ) به پنجه گیرنده . || بشتاب راننده . (منتهی الارب ). رجوع به قَبّاض شود.

جست‌وجوی متن

kibbled

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کبوده

کبودار

لغت‌نامه دهخدا

کبودار. [ ک َ ] (اِ مرکب ) کبوددار. درخت کبوده . رجوع به کبوده شود.

سفیدار

گویش تهرانی

کبوده، اسپیدار،

سپیدار

فرهنگ فارسی عمید

درختی راست و بلند که پوست و چوب آن سفید است و در اغلب نقاط ایران می‌روید و بلندیش تا ۲۰ متر می‌رسد. چون تنه‌اش راست و صاف و بلند است در کارهای نجاری و ساختن سقف خانه‌ها و تیر و ستون چوبی به کار می‌رود. پلت؛ سفیدپلت؛ کبوده؛ تبریزی؛ سفیددار.

تبریزی

لغت‌نامه دهخدا

تبریزی . [ ت َ ] (اِ) درخت تبریزی . درخت سپیدار. (ناظم الاطباء). درختی است از جنس کبوده و بسیار بلند و کم قطر. (فرهنگ نظام ). از جنس سپیدار و در تیره ٔ بیدها. جنسهای سپیدار متعدد است مانند کبوده وتبریزی . (گیاه شناسی گل گلاب ص 272). از اینگون

درپیوند

بیشتر بدانید

کبوده

kabude

معنی

جست‌وجوی دقیق

کبوده

لغت‌نامه دهخدا

کبوده

لغت‌نامه دهخدا

کبوده

لغت‌نامه دهخدا

کبوده

لغت‌نامه دهخدا

کبوده

گویش بختیاری

جست‌وجوی هم‌آوا

کباده

لغت‌نامه دهخدا

کباده

لغت‌نامه دهخدا

کباده

لغت‌نامه دهخدا

قباضة

لغت‌نامه دهخدا

قباضة

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

kibbled

دیکشنری انگلیسی به فارسی

کبودار

لغت‌نامه دهخدا

سفیدار

گویش تهرانی

سپیدار

فرهنگ فارسی عمید

تبریزی

لغت‌نامه دهخدا