کاونه

kāvone

معنی

۱. حشرۀ بال‌دار و سرخ‌رنگی که از آفات نباتی است و بیشتر در کشتزار پیدا می‌شود.
۲. کرم شب‌تاب.

جست‌وجوی دقیق

کاونه

لغت‌نامه دهخدا

کاونه . [ وُ ن َ / ن ِ ] (اِ) جانورکی است سرخ و زهردار و بر او خالهای سیاه باشد و بیشتر در فالیزها بهم رسد وخربزه را ضایع کند. (برهان ). کفش دوز. || کرم شب تاب را نیز گفته اند که عروسک باشد. (برهان ).

کاونه

فرهنگ فارسی عمید

۱. حشرۀ بال‌دار و سرخ‌رنگی که از آفات نباتی است و بیشتر در کشتزار پیدا می‌شود.۲. کرم شب‌تاب.

کاونه

فرهنگ فارسی معین

(وُ نَ یا نِ) (اِ.) 1 - جانورکی است سرخ و زهردار و بر او خال های سیاه باشد و بیشتر در فالیزها به هم رسد و خربزه را ضایع کند. 2 - کرم شب تاب .

جست‌وجوی هم‌آوا

کاوانی

لغت‌نامه دهخدا

کاوانی . (ص نسبی ) مخفف کاویانی . (از برهان ).- کاوانی درفش . رجوع به ماده ٔ بعد شود.

کاویانی

لغت‌نامه دهخدا

کاویانی . (ص نسبی ) کاویان . منسوب به کاوه . (یادداشت مؤلف ). درفش کاویانی ، درفش کاوه است . اختر کاویان . رجوع به کاویانی درفش شود.

کاویانی

فرهنگ فارسی عمید

مربوط به کاوه، شخصیت اساطیری شاهنامه.

درفش کاویانی

لغت‌نامه دهخدا

درفش کاویانی . [ دِ رَ ش ِ ] (اِخ )درفش کاویان . اختر کاویان . علم کاویان : بکردار درفش کاویانی بنقش وشّی و کوفی سراسر. دقیقی .درفش کاویانی بر سر شاه چو لختی ابر کافتد بر سر ماه . نظامی .<

کاوانی درفش

لغت‌نامه دهخدا

کاوانی درفش . [ دِ رَ ] (اِخ ) مخفف کاویانی درفش است . درفش کاویانی . علم فریدون . منسوب بکاوه ٔ آهنگر و آن چرمی بوده از پوست پلنگ یا پوست ببر که کاوه در وقت کارکردن برمیان می بست و در هر جنگ که همراه بود فتح حاصل میشد. گویند: حکیمی در صفاهان صد در صدی بساعت سعد بر آن کشیده ب

جست‌وجوی متن

کاغنو

فرهنگ فارسی عمید

=کاونه

گوژخار

لغت‌نامه دهخدا

گوژخار. (اِ) باغوجه . مگسک . ذروح . عروسک . کاغنه . کاونه . الاکلنگ . آله کلو. (یادداشت مؤلف ). رجوع به ذروح شود.

کاغنو

لغت‌نامه دهخدا

کاغنو. (اِ) کرمی باشدسیاه و سرخ و زهردار و او را خرزهره هم میگویند. (برهان ). کرمی که نقطه های سیاه دارد و در پالیزها بیشتر است و آن را به تازی ذروح گویند رجوع به کاغنه شودو کاونه نیز گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). || بعضی گویند مرغی است که آن را عروسک خوانند و پیوسته شبها پر

کاغنه

لغت‌نامه دهخدا

کاغنه . [ غ ُ ن َ / ن ِ ] (اِ) کرمی است سرخ و زهردار و بر او نقطه های سیاه باشد و بیشتر در پالیزها پیدا میشود و پالیز را ضایع کند و آن را به عربی ذروح خوانند. (جهانگیری ) (رشیدی ) (برهان ) (آنندراج ). || کرم شبچراغ . کاونه . (رشیدی ) (برهان )

کاغک

لغت‌نامه دهخدا

کاغک . [ غ َ ] (اِ) نشاط. (فرهنگ اسدی ) (تحفةالاحباب اوبهی ). خوشی و خوشحالی . (برهان ) (آنندراج ). نشاطو خرمی . (جهانگیری ) (برهان ) (آنندراج ) : در یکی زاویه به حال و به جست تا سحرگاه نعره از کاغک .حقیقی صوفی (از فرهنگ اسدی چ اقبال ص <spa

جست‌وجوی هم‌قافیه

شکاونه

لغت‌نامه دهخدا

شکاونه . [ ش ِ ن ِه ْ / ش ِ وَ ن َ ] (نف مرکب / اِ مرکب ) نَقّاب و نقب زن و چاه جوی . (ناظم الاطباء). کسی را نامند که در زمین سوراخ کند، آنرا آهون بر و آهون زن نیز خوانند و به تازی نَقّاب گویند. (فرهنگ جهانگی

گورشکاونه

لغت‌نامه دهخدا

گورشکاونه . [ ش ِ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) (از: گور، قبر + شکاونه = شکاونده = شکافنده ) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). با ثانی مجهول ، شخصی را گویند که شبها گور و قبر را بشکافد و کفن مرده را ببرد، و او را عربان نباش می گویند بر وزن نقاش . (برهان

شکاونه

فرهنگ فارسی عمید

= شکاویدن

گورشکاونه

فرهنگ فارسی عمید

کسی که هنگام شب گور را بشکافد و کفن مرده را ببرد؛ شکافندۀ گور.

درپیوند

بیشتر بدانید

کاونه

kāvone

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید