کاوالیهفرهنگ فارسی معین(یِ) [ فر. ] (اِ.) 1 - سربازی که در صنف سوار است ؛ سواره . 2 - مردی که زنی را در رقص و ضیافت همراهی کند.
مارینولغتنامه دهخدامارینو. [ ن ُ ] (اِخ ) مارینی . شاعر ایتالیائی (1569-1625م .) در فرانسه بنام «کاوالیه مارن » مشهور است . سبک باارزش او بنام «مارینیسم » در قرن هفدهم نفوذ قابل توجهی در ادبیات فرانسه داشته است . او راست «ادونی
هاریسونلغتنامه دهخداهاریسون . [ سُن ْ ] (اِخ ) جولیوس ، ألن گرین وی (1885 م .). آهنگساز و رهبر ارکستر انگلیسی . آثارش شامل ماس و کارهای ارکستری مانند: سوئیت «ورسستر شایر» به انضمام آثاری برای آواز «کاوالیه سانگز» میباشد.
برنینیلغتنامه دهخدابرنینی . [ب ِ ] (اِخ ) جووانی لورنزو. (1598-1680 م .) مشهور به کاوالیه برنن . نقاش ، حجار و معمار ایتالیایی . یکی از استادان سبک بی قاعده است . وی رواق کلیسای سن پیر را در شهر رم بنا کرد، و مجسمه ها و نیم تنه
اشتراوسلغتنامه دهخدااشتراوس . [ اِ ] (اِخ ) یوهان . (1825 - 1899 م .). آهنگساز اتریشی پسر یوهان اشتراوس سابق الذکر. در وین متولد شد و در همانجا بدرود حیات گفت . وی از اوان جوانی بعنوان آهنگساز موسیقی رقص مشهور شد ودر کنار پدرش ا
