چشته

če(a)šte

معنی

طعمه‌ای که به حیوانات می‌دهند.

مترادف

۱. طعمه، نواله
۲. چاشنی، مزه
۳. چاشت

جست‌وجوی دقیق

چشته

لغت‌نامه دهخدا

چشته . [ چ َ / چ ِ ت َ / ت ِ ] (اِ) مخفف چاشته است که طعمه و طعام اندک باشد. (برهان ). مخفف چاشته است . (انجمن آرا). بمعنی طعام چاشت باشد و بعد از آن تخفیف نموده بمعنی مأخوذ استعمال کرده باشند. (آنندراج ). ط

چشته

فرهنگ فارسی عمید

طعمه‌ای که به حیوانات می‌دهند.

چشته

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bait, lure, prey, quarry, zest

چشته

فرهنگ فارسی معین

(چَ یاچِ تِ) (اِمر.) 1 - چاشت . 2 - طعمه .

چشته

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. طعمه، نواله ۲. چاشنی، مزه ۳. چاشت

جست‌وجوی هم‌آوا

پشته پشته

گویش مازنی

۱گروه گروه ۲بیش از اندازه – بیش از حد

چئچسته

لغت‌نامه دهخدا

چئچسته . [ چ َ ءِ چ َ ت َ ] (اِخ ) نام دریاچه ٔ ارومیه است . مؤلف «مزدیسنا» در توضیح لغت «خنجست » نویسد: «در اصل میبایست «چیچست » باشد چه در اوستا «چئچسته » نام دریاچه ٔ ارومیه است ». (مزدیسنا تألیف دکترمعین چ 1 حاشیه ٔ ص <span class="hl" d

چسته

لغت‌نامه دهخدا

چسته . [ چ َ ت َ / ت ِ ] (اِ) بمعنی نغمه و آهنگ باشد. (برهان ). نغمه را گویند. (جهانگیری ). بمعنی نغمه است . (انجمن آرا) (آنندراج ). نغمه و آهنگ . (ناظم الاطباء). نغمه . (فرهنگ نظام ). آواز و آهنگ خوانندگی : ز قول

چسته

لغت‌نامه دهخدا

چسته . [ چ ُ ت َ / ت ِ ] (اِ) شیردان گوسفند و بز و امثال آنرا گویند. (برهان ). شیردان بز و گوسفند و غیره باشد. (جهانگیری ). شیردان گوسپندان و غیره ، و آن معده ٔ اولین است از هر دو معده ٔ حیوانات سبزه خوار. (آنندراج ). شیردان گوسپند و بز و جز

شتع

لغت‌نامه دهخدا

شتع. [ ش َ ت َ ] (ع مص ) جزع کردن از بیماری یا از گرسنگی . (از اقرب الموارد). ناشکیبایی کردن از بیماری یا از گرسنگی . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

چشته خوردن

لغت‌نامه دهخدا

چشته خوردن . [چ َ / چ ِ ت َ / ت ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) چاشت خوردن . طعمه خوردن . طعام اندک خوردن . رجوع به چشته شود. || طعمه خوردن حیوان درنده ، چون خواهند که درنده ا

چشته خوار

لغت‌نامه دهخدا

چشته خوار. [ چ َ / چ ِ ت َ / ت ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) طعمه خوار. چشته خور. چاشنی خوار. مسته خوار. || کسی که چون یکبار مزه ٔ چیزی را چشد همواره آرزوی آنراکند. در تداول عامه ،

چشته خور

لغت‌نامه دهخدا

چشته خور. [ چ َ / چ ِ ت َ / ت ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) طعمه خور. (آنندراج ). چاشنی خور. چشته خوار. مسته خور. || آنکه مرغوب بی تلاش روزی او شود. (آنندراج ). || کسی که یک با

چشته خور

فرهنگ فارسی عمید

۱. ویژگی حیوانی که چشته می‌خورد.۲. [مجاز] ویژگی کسی که یک بار از چیزی برخوردار شده و باز هم انتظار تکرار آن را دارد.

چشته (ماهیگیری)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

ground bait

جست‌وجوی متن

نمکچشک

گویش تهرانی

چشته خوری

چاشت خور

گویش تهرانی

چشته خور

چاشنی خور

گویش تهرانی

چشته خور

چسته خوار

لغت‌نامه دهخدا

چسته خوار. [ چ َ ت َ / ت ِ خوا / خا] (نف مرکب ) کسی که اطعمه ٔ مرغوب بی تلاش روزی او شود، چرا که «چسته » چیزی خوردنی است . (غیاث ) (آنندراج ). چشته خوار. چشته خور. رجوع به چشته و چشته خور شود.

نمک چشانی،نمک چشان

گویش تهرانی

چشته خور کردن،اندکی چشیدن

جست‌وجوی هم‌آغاز

چشته خوردن

لغت‌نامه دهخدا

چشته خوار

لغت‌نامه دهخدا

چشته خور

لغت‌نامه دهخدا

چشته خور

فرهنگ فارسی عمید

چشته (ماهیگیری)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

ground bait

درپیوند

بیشتر بدانید

چشته

če(a)šte

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی متن

گویش تهرانی

گویش تهرانی

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی