پزشکیلغتنامه دهخداپزشکی . [ پ ِ زِ ] (حامص ، اِ) پجشگی . طب . معالجه . اِساء. اَسو. مواسات : اگر در پزشکیت بهره بدی وگر نامت از دور شهره بدی . فردوسی .پزشکی و درمان هر دردمنددر تندرستی و راه گزند. فردوسی .<
پزشکیفرهنگ فارسی عمید۱. دانش معالجۀ بیماران؛ طبابت.٢. شغل و عمل پزشک؛ طبابت.۳. (صفت نسبی، منسوب به پزشک) آنچه مربوط به معالجۀ بیماران است؛ طبی.
پزشکیفرهنگ فارسی معین( ~.) 1 - (حامص .) طبابت ، معالجة بیماران . 2 - (ص نسب .) منسوب به پزشک ، طبی . ؛~ قانونی شاخه ای از فن پزشکی که از شناسایی آسیب های ناشی از جنایات بحث می کند.
پزشکی آزمایشیلغتنامه دهخداپزشکی آزمایشی . [ پ ِ زِ ی ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) طب تجربی . (فرهنگستان ).
پزشکی کردنلغتنامه دهخداپزشکی کردن . [ پ ِ زِ ک َ دَ ](مص مرکب ) تطَبُّب . (زوزنی ). اِسا. اِسو. مواسات .
پزشکی الکترونیکیelectronic medicineواژههای مصوب فرهنگستاننوعی طبابت که در آن ارتباط پزشک و بیمار ازطریق اینترنت برقرار میشود متـ . ای ـ پزشکی e-medicine دورپزشکی tele-medicine
دامپزشکیلغتنامه دهخدادامپزشکی . [ پ ِ زِ ] (حامص مرکب ) بیطاری . عمل دام پزشک . بیطرة. || (اِ مرکب ) آنجا که نظارت بر کار دام پزشک کنند. آنجا که بر اعمال دام پزشک بنگرند که بدانجا و طرق معالجت دام و بیطاری آموزند: بنگاه دامپزشکی . اداره ٔ دامپزشکی . دانشکده ٔ دامپزشکی .
دندان پزشکیلغتنامه دهخدادندان پزشکی . [ دَ پ ِ زِ ] (حامص مرکب ) عمل و شغل دندان پزشک . طبابت دندان . فن و حرفه ٔ درمان بیماریهای دندان و بافتهای وابسته به آنها و حفظ سلامت آنها، و سابقه ٔ آن بسیار قدیم است . نوشته های مصری از قرن 18 ق . م . مشتمل بر دستوراتی برای د
روان پزشکیلغتنامه دهخداروان پزشکی . [ رَ وام ْ پ ِ زِ ] (حامص مرکب ) شعبه ای است از فن طبابت که از وجوه و جنبه های مختلف روحی تندرستی و بیماری انسان بحث میکند و اساس آن مطالعه ٔ عوامل و نیروهای جسمی و روانی است که در پیشرفت تندرستی و یا ایجاد بیماری مؤثر می باشد. رجوع به دائرةالمعارف بریتانیکا شود
دام پزشکیفرهنگ فارسی عمید۱. شغل و عمل دامپزشک؛ بیطره.۲. (اسم) محلی که در آن دربارۀ امراض جانوران مطالعه و تحقیق میکنند: دانشکدۀ دامپزشکی.۳. (اسم، حاصل مصدر)رشتهای دانشگاهی که روش معالجۀ جانوران بیمار را تعلیم داده و دامپزشک تربیت میکند.