پراکنندهلغتنامه دهخداپراکننده . [ پ َ ک َ ن َ دَ / دِ ] (نف ) پریشان کننده . متفرق کننده . تار و مار کننده . وِلوکننده . وِلاوکننده .
گروکنندهلغتنامه دهخداگروکننده . [ گ ِ رَ / رُ ک ُ نَن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) مرتهن . کسی که چیزی را به وام دهد و در مقابل گرو گیرد.
تارانندهلغتنامه دهخداتاراننده . [ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از تاراندن . پراکننده . فراری سازنده . ازهم پاشنده . رجوع به تاراندن شود.
پاشندهلغتنامه دهخداپاشنده . [ ش َ دَ/ دِ ] (نف ) پراکننده . افشاننده : بیک دست شکرپاشنده و بدیگر دست زهر کشنده . (تاریخ بیهقی ).
کافوربارفرهنگ فارسی عمید۱. بارندۀ برف: ◻︎ برآمد ز کوه ابر کافوربار / مزاج زمین گشت کافورخوار (نظامی۵: ۷۵۶).۲. دارای بوی خوش؛ پراکنندۀ بوی خوش.