وستالغتنامه دهخداوستا. [ وَ ] (اِ) ستایش خالق و خلق . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). ستایش خدا. (غیاث اللغات ). ستایش و شکر خالق . (ناظم الاطباء). || (اِخ ) به وزن و معنی استاست که تفسیر زند باشد . (برهان ) (انجمن آرا). وستا تفسیرزند است و زند صحف ابراهیم بود. (صحاح الفرس ) (لغت نامه ٔ اسدی
وستافرهنگ فارسی عمید۱. = اَوِستا: ◻︎ چو گلبن از گل آتش نهاد و عکس افکند / به شاخ او بر درّاج گشت وستاخوان (خسروانی: شاعران بیدیوان: ۱۱۹).۲. ستایش خداوند.
وستاقلغتنامه دهخداوستاق . [ وَ ] (اِخ ) اوستا. (الفهرست ابن الندیم ). معرب اوستا. رجوع به اوستا شود.
وستادلغتنامه دهخداوستاد. [ وَ ] (ص ، ق ) بسیار. (فرهنگ فارسی معین ).توضیح اینکه این کلمه در فرهنگها به صورت «وستاد» و «وستاذ» و «وسناد» آمده . در لغت فرس اسدی چ اقبال ص 106 آمده : وسناد بسیار باشد. رودکی گوید : امروز به اقبال تو ای
بستاقلغتنامه دهخدابستاق . [ ب ِ ] (اِ) اوستا. اویستا. ابستاق . ابستاغ . ایستا. بستاه . آبستا. افستا. اپستا. ستا. کتاب دینی زردشت . (از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی چ 1326 هَ . ق . ص 116). وستا :
آبهیلغتنامه دهخداآبهی . [ ب ِ ] (اِخ ) نام رود آمو یعنی جیحون : همان گاه نزدیک دریا رسیدیکی ژرف دریای بن ناپدیدبه وَستا درون نام او آبهی که قعرش نبوده ست هرگز تهی .زراتشت بهرام .
ابستالغتنامه دهخداابستا. [ اَ ب ِ ] (اِخ ) اَوِستا. اَستا. اَبستاق . وِستا. ستا. اوستاک . آبستا. اَبستاغ : همچو معماست فخر و همت او شرح همچو ابستاست فضل و سیرت او زند. رودکی .چو گلبن از بر آتش نهاد عکس افکندبشاخ او بر، دُرّاج شد
تیولیلغتنامه دهخداتیولی . [ وُ ] (اِخ ) در قدیم تیبور . شهری در ایتالیا از نواحی روم است که 17000 تن سکنه دارد و مناظر اطراف شهر زیباست . معبد سی بیل و وستا در این شهر واقع است و آبشار مشهوری دارد. (از لاروس ). رجوع به قاموس الاعلام ترکی ذیل کلمه ٔ تیوولی شود.
وستاقلغتنامه دهخداوستاق . [ وَ ] (اِخ ) اوستا. (الفهرست ابن الندیم ). معرب اوستا. رجوع به اوستا شود.
وستادلغتنامه دهخداوستاد. [ وَ ] (ص ، ق ) بسیار. (فرهنگ فارسی معین ).توضیح اینکه این کلمه در فرهنگها به صورت «وستاد» و «وستاذ» و «وسناد» آمده . در لغت فرس اسدی چ اقبال ص 106 آمده : وسناد بسیار باشد. رودکی گوید : امروز به اقبال تو ای
خرده اوستالغتنامه دهخداخرده اوستا. [ خ ُ دَ / دِ اَ وِ ] (اِخ ) نام قسمتی از اوستای حاضر است که در زمان شاپور دوم ساسانی نوشته شده برای نماز و ادعیه ٔ روزانه و ایام متبرکه ٔ ماه و جشن های دینی و جز آن ، این ادعیه و صلوات را آباذرباد مهراسپندان موبدان موبد عصر شاه پ
چارروستالغتنامه دهخداچارروستا. (اِخ ) قریه ای است واقع در سه فرسنگی میانه ٔ شمال و مشرق بندر ریگ . (فارسنامه ٔ ناصری ).
خط اوستالغتنامه دهخداخط اوستا. [ خ َطْ طِ اَ وِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) از خطوط قدیمه و کاملاً الفبائی است . (تاریخ ایران باستان ص 16). خطی است که با آن اوستا را نوشته اند. رجوع به اوستا در این لغت نامه شود.
شاهنشاه زند و اوستالغتنامه دهخداشاهنشاه زند و اوستا. [ هََ هَِ زَ دُ اَ وِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب باشد. (از برهان قاطع). یعنی آفتاب چه جمله گرمی از او متولد می شود وآتش پرستان هم بدین آتش پرستند. (شرفنامه ٔ منیری ).
زیروستالغتنامه دهخدازیروستا. [ رُ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) زیرستا. رجوع به زیرستا و زیردوتا و سه تا و ستا شود.