لغت‌نامه دهخدا
وارغن . [ غ َ ] (اِ) نام مرغی است شکاری در زبان اوستا آقای پورداود آرد: میتوان بی تردید جزء اول واژه ٔ وارغن را به معنی بال گرفت و جزء دوم را از مصدر گن یا جن که در فارسی زدن گوییم . بنابراین وارغن لفظاً یعنی بالزن . اگر در اوستا و فرس هخامنشی کلمه بال بجا مانده بود بایستی وا
