نیوسوزلغتنامه دهخدانیوسوز. [نیوْ ] (نف مرکب ) پهلوان افکن . گردافکن : بدان آبگون خنجر نیوسوزچو شیر ژیان از یلان رزم توز. فردوسی .وزآن سو که شد رستم نیوسوزسپارم بدو کشور نیم روز. فردوسی .دگر گفت تا لش
نوسازلغتنامه دهخدانوساز. [ ن َ / نُو ] (ن مف مرکب ) نوساخت . جدیدالبناء. || (نف مرکب ) نوسازنده . آنکه چیزی را تجدید و تعمیر کند. (فرهنگ فارسی معین ).
نوسازفرهنگ فارسی معین(نُ) 1 - (ص فا.) آن که چیزی را تجدید و تعمیر کند. 2 - (ص مف .) نوساخته ، تازه ساز.