نارسا

nāre(a)sā

معنی

۱. = ناقص
۲. [قدیمی، مجاز] کوتاه.

مترادف

۱. خام، نارس
۲. قاصر، قصیره، نااستوار
۳. نارسان، ناقص، ناکامل ≠ رسا

جست‌وجوی دقیق

نارسا

لغت‌نامه دهخدا

نارسا. [ رَ ] (نف مرکب ) نابالغ. ناواصل . (انجمن آرا) (آنندراج ). || کوتاه . قاصر.که نتواند رسیدن . قصیر. که رسنده نیست : همت پستم مرا محروم کرد از کار خویش میوه نارس نیست دست بینوایان نارساست . قدسی . || که بلند و

نارسا

فرهنگ فارسی عمید

۱. = ناقص۲. [قدیمی، مجاز] کوتاه.

نارسا

دیکشنری فارسی به عربی

غير کافي

نارسا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

insufficient

نارسا

فرهنگ فارسی معین

(رَ) (ص فا.) ناقص ، کوتاه .

جست‌وجوی هم‌آوا

ناپارسا

لغت‌نامه دهخدا

ناپارسا. (ص مرکب ) بی تقوا. فاسق . فاجر. ناحفاظ. ناپاک . آلوده دامن . غیرمتقی . مقابل پارسا : چنین داد پاسخ که ای پادشامده گنج هرگز به ناپارسا. فردوسی .سرمایه ٔ آن ز ضحاک بودکه ناپارسا بود و ناپاک بود. <p c

ناپارسائی

لغت‌نامه دهخدا

ناپارسائی . (حامص مرکب ) ناپرهیزگاری . بی عفتی . آلوده دامنی . نداشتن پرهیز و طهارت و تقوی . ناپاکی . بی تقوائی . مقابل پارسایی : به ناپارسائی نگر نغنوی نیارم نکو گفت اگر نشنوی . ابوشکور.ز کار وی ارخون خروشی رواست

نارسائی

لغت‌نامه دهخدا

نارسائی . [ رَ ] (حامص مرکب ) بی عقلی . (ناظم الاطباء).- نارسائی عقل ؛ کم عقلی . عدم کفایت و بلوغ عقلی . || بی قابلیتی . ناشایستگی .عدم لیاقت . عدم اهلیت . (ناظم الاطباء). || رسا نبودن . کوتاهی . نارسا بودن .- نارسائی فکر<

نارسایی

فرهنگ فارسی عمید

۱. کوتاهی.۲. [قدیمی] ناشایستگی.

ناپارسا

فرهنگ فارسی عمید

ناپرهیزکار؛ بی‌تقوی؛ فاسق.

جست‌وجوی مشابه

نارسائی

لغت‌نامه دهخدا

نارسان

لغت‌نامه دهخدا

نارسان . [ رَ ] (نف مرکب ) آنکه نمی رساند. (ناظم الاطباء). || نرسنده . که نمی رسد : چو نیکی فزائی به روی خسان بود مزد آن سوی تو نارسان . فردوسی . || ناتمام . ناکامل . ناپایدار و بی اعتبار. نااستوار. ناقص . نارسا <s