منفرجلغتنامه دهخدامنفرج . [ م ُ ف َ رِ ] (ع ص ) دارای فرجه و گشاده . (ناظم الاطباء).باز. گشاد. گشاده . گشوده . (یادداشت مرحوم دهخدا).- زاویه ٔ منفرج ؛ زاویه ٔ منفرجه . (ناظم الاطباء). رجوع به منفرجه شود.- مثلث منفرج الزاویه ؛ مثلثی که ی
منفرجهلغتنامه دهخدامنفرجه . [ م ُ ف َ رِ ج َ / ج ِ ] (از ع ، ص ) منفرجة. تأنیث منفرج . رجوع به منفرج شود.- زاویه ٔ منفرجه ؛ زاویه ای که بزرگتر از زاویه ٔ قائمه باشد. (ناظم الاطباء). فرهنگستان ایران «گوشه ٔ باز» را به جای این کلمه ا
منفرجهفرهنگ فارسی معین(مُ فَ رِ جِ) [ ع . منفرجة ] مؤنث منفرج ؛ زاویه ~ زاویه ای که بیشتر از 90 درجه باشد.
فاعوسةلغتنامه دهخدافاعوسة. [ س َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث فاعوس . رجوع به فاعوس شود. || آتشی که دود ندارد. (اقرب الموارد). || کُس ، بدان جهت که گشاده گردد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). به عربی فرج را گویند جهت آنکه منفعس یعنی منفرج میگردد. (فهرست مخزن الادویه ).
افکلغتنامه دهخداافک . [ اَ ف َک ک ] (ع ص ، اِ) کسی که پیوند کتف او از ضعف و سستی منفرج شده باشد. (ناظم الاطباء). مرد گشاد پیوند کتف از ضعف و سستی . (منتهی الارب ). آنک دوشش از جای بیامده بود از سستی . (تاج المصادر بیهقی ). || زنخ یا بن سربینی یا فراهم آمدنگاه هر دو زنخ . (منتهی الارب ). زنخ
منقشعلغتنامه دهخدامنقشع.[ م ُ ق َ ش ِ ] (ع ص ) ابر گشاده و پراکنده . (آنندراج ). ابر پراکنده شده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).- منقشع شدن ؛ از هم شکافتن . از هم پاشیدن : عارض آن عارضه منقشع شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ <span class="hl" d
مثلثلغتنامه دهخدامثلث . [ م ُ ث َل ْ ل َ ] (ع ص ، اِ) سه کرده شده . (غیاث ) (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تثلیث شود. || سه گوشه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث ) (ناظم الاطباء). || نام شکلی سه گوشه از اشکال هندسه . (غیاث ) (آنندراج ). به اصطلاح هندسه هر سطح سه گو
منفرجهلغتنامه دهخدامنفرجه . [ م ُ ف َ رِ ج َ / ج ِ ] (از ع ، ص ) منفرجة. تأنیث منفرج . رجوع به منفرج شود.- زاویه ٔ منفرجه ؛ زاویه ای که بزرگتر از زاویه ٔ قائمه باشد. (ناظم الاطباء). فرهنگستان ایران «گوشه ٔ باز» را به جای این کلمه ا
منفرجهفرهنگ فارسی معین(مُ فَ رِ جِ) [ ع . منفرجة ] مؤنث منفرج ؛ زاویه ~ زاویه ای که بیشتر از 90 درجه باشد.
