مملوکلغتنامه دهخدامملوک . [ م َ ] (اِخ ) سلاطین مملوک یا ممالیک ،وارثان ایوبیان در مصر و شام بودند و به دو دسته تقسیم می شوند: یکی سلاطین مملوک بحری و دیگر سلاطین مملوک برجی . رجوع به کتاب سلسله های اسلامی از کلیفورد ادموند بوسورث و رجوع به ممالیک در همین لغت نامه شود.
مملوکلغتنامه دهخدامملوک . [ م َ ] (ع ص ، اِ) بنده و ملک کرده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بنده . (غیاث اللغات ). بنده ٔ درم خریده . (دهار). غلام . برده . مولی . زرخرید. درم خرید. بنده ٔ زرخرید. رقبه . عبد. اصطلاحاً بندگان سپید را مملوک و بندگان سیاه را عبد می گفتند. (یادداشت مرح
مملوقلغتنامه دهخدامملوق . [ م َ ] (ع ص ) فرس مملوق الذکر؛ اسبی که به تازگی گشنی کرده باشد. (ناظم الاطباء). اسبی تازه عهد بجستن بر ماده . (از شرح قاموس ).
حسین مملوکلغتنامه دهخداحسین مملوک . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ شاعر که در دمشق 1146 هَ . ق . / 1734 م . درگذشت . دیوان شعر و دیوان لغز و جز آنها دارد. (خلاصة الاثر ج <span class="hl" dir=
رزق مملوکلغتنامه دهخدارزق مملوک . [ رِ ق ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از رزق های چهارگانه در عرف مشایخ ، و آن آن است که ذخیره ٔ شخص باشد از درم و جامه و اسباب دیگر. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به رزق و رزق مقسوم و رزق موعود و رزق مضمون شود.
مملاقلغتنامه دهخدامملاق . [ م ِ ] (ع ص ) بسیار فقیر و مفلس . (یادداشت مرحوم دهخدا). مملق . رجوع به مملق شود.
مملوکیلغتنامه دهخدامملوکی . [ م َ ] (حامص ) عبودیت . بندگی . بنده وار بودن : چون عاشقی و معشوقی بمیان آمد مالکی و مملوکی برخاست . (گلستان ).
مملوکیتلغتنامه دهخدامملوکیت . [ م َ کی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) عبودیت و بندگی و غلامی و گرفتاری و اسیری و محبوسی . (ناظم الاطباء): قنانة و قنونة، مملوکیت و بندگی . (منتهی الارب ).
حسین مملوکلغتنامه دهخداحسین مملوک . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ شاعر که در دمشق 1146 هَ . ق . / 1734 م . درگذشت . دیوان شعر و دیوان لغز و جز آنها دارد. (خلاصة الاثر ج <span class="hl" dir=
رزق مملوکلغتنامه دهخدارزق مملوک . [ رِ ق ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از رزق های چهارگانه در عرف مشایخ ، و آن آن است که ذخیره ٔ شخص باشد از درم و جامه و اسباب دیگر. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به رزق و رزق مقسوم و رزق موعود و رزق مضمون شود.
مربوبلغتنامه دهخدامربوب . [ م َ ] (ع ص ، اِ) بنده . مملوک . پرورده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مخلوق . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). مملوک . زیردست . (از متن اللغة).
مملوکیلغتنامه دهخدامملوکی . [ م َ ] (حامص ) عبودیت . بندگی . بنده وار بودن : چون عاشقی و معشوقی بمیان آمد مالکی و مملوکی برخاست . (گلستان ).
مملوکیتلغتنامه دهخدامملوکیت . [ م َ کی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) عبودیت و بندگی و غلامی و گرفتاری و اسیری و محبوسی . (ناظم الاطباء): قنانة و قنونة، مملوکیت و بندگی . (منتهی الارب ).
حسین مملوکلغتنامه دهخداحسین مملوک . [ ح ُ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ شاعر که در دمشق 1146 هَ . ق . / 1734 م . درگذشت . دیوان شعر و دیوان لغز و جز آنها دارد. (خلاصة الاثر ج <span class="hl" dir=
رزق مملوکلغتنامه دهخدارزق مملوک . [ رِ ق ِ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از رزق های چهارگانه در عرف مشایخ ، و آن آن است که ذخیره ٔ شخص باشد از درم و جامه و اسباب دیگر. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به رزق و رزق مقسوم و رزق موعود و رزق مضمون شود.