معریلغتنامه دهخدامعری . [ م َ را ] (ع اِ) آنچه برهنه باشد زنان را از دست و پا و روی و رخسار. ج ، مَعاری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جایی که نرویاند چیزی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معریلغتنامه دهخدامعری . [ م َ ع َرْ ری ] (ص نسبی ) منسوب است به معرةالنعمان که شهری است در شام . (از انساب سمعانی ). منسوب به شهر معرة النعمان . (ناظم الاطباء). و رجوع به معرةالنعمان شود.
معریلغتنامه دهخدامعری . [ م ُ ع َرْ را ] (ع ص ) برهنه و عریان و ناپوشیده . (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط). برهنه . مجرد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || بی مو. (ناظم الاطباء). || معاف و آزاد. (ناظم الاطباء). || فرج معری ؛ کس که گوشت پاره ٔ پایین تلاق باریک شده به کنارش چسفیده باشد. (منتهی ال
محریلغتنامه دهخدامحری . [ م َ را ] (ع ص ) محراة. سزاوار. یقال انه لمحری ان یفعل و لمحراة. (منتهی الارب ).
مهرگلغتنامه دهخدامهرگ . [ م ُ رَ ] (اِ) مهره : برای فاطمه قلاده ای بخر از مهرگ یمانی وبرای کودکان دو دست اورنج عاجین . (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 5 ص 58). بار و میوه ٔ او بر هم نهاده باشد بمانند مهرگ برپی
مهرگیلغتنامه دهخدامهرگی . [ م ُ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به مهرگ به معنی مهره : عقدی بود مرا مهرگی یمانی بر گردن داشتم . (تفسیرابوالفتوح رازی ج 4 ص 22 س 16). و رجوع به مهرگ
عمر معریلغتنامه دهخداعمر معری . [ ع ُ م َ رِ م َ ع َرْ ری ] (اِخ ) ابن مظفربن عمر. رجوع به ابن الوردی و عمر (ابن مظفربن ...) شود.
ابوالعلاءلغتنامه دهخداابوالعلاء. [ اَ ب ُ ل ع َ ] (اِخ ) احمدبن عبداﷲبن سلیمان معری . رجوع به ابوالعلاء معری ... شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) معری ، ملقب به ابوالعلاء. رجوع به ابوالعلاء معری ، احمدبن عبداﷲبن سلیمان ... شود.
صمعریلغتنامه دهخداصمعری . [ ص َ ع َ ری ی ] (ع ص ) سخت . || ناکس . (منتهی الارب ). مرد فرومایه . (مهذب الاسماء). || سرخ خالص از هر چیزی . (منتهی الارب ). الخالص الحمرة. (قطر المحیط). || (اِ) آنچه در وی سحر و افسون کارگر نشود. (منتهی الارب ).
عمر معریلغتنامه دهخداعمر معری . [ ع ُ م َ رِ م َ ع َرْ ری ] (اِخ ) ابن مظفربن عمر. رجوع به ابن الوردی و عمر (ابن مظفربن ...) شود.
