مشهد

mašhad

معنی

۱. محل حاضر شدن مردم؛ محضر؛ محل حضور.
۲. محل شهادت؛ شهادت‌گاه.
۳. مزار و آرامگاه یکی از ائمه.

مترادف

۱. شهادتگاه، قتلگاه
۲. مدفن

جست‌وجوی دقیق

مشهد

لغت‌نامه دهخدا

مشهد. [ م َ هََ ] (اِخ ) نام شهری در ایران که به زمان قدیم آن را طوس میگفتند. چون مزار شریف حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در آن شهر واقع است لهذا مشهد مقدس گویند. (آنندراج ) (غیاث ). شهر مشهد مرکز استان خراسان است و در جلگه ای بین دو رشته کوه بینالود و هزارمسجد واقع شده

مشهد

لغت‌نامه دهخدا

مشهد. [ م َ هََ ] (اِخ ) دهی از دهستان حبله روداست که در بخش فیروزکوه شهرستان دماوند واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

مشهد

لغت‌نامه دهخدا

مشهد. [ م َ هََ ] (اِخ ) دهی از دهستان خرقان غربی است که در بخش آوج شهرستان قزوین قرار گرفته و 236 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

مشهد

لغت‌نامه دهخدا

مشهد. [ م َ هََ ] (ع اِ) جای حاضر آمدن مردمان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای حاضر شدن . (غیاث ). جای گرد آمدن . ج ، مَشاهِد. (مهذب الاسماء). محضر مردم . (از اقرب الموارد). محضر. محضر مردمان و مجمع آنان . جای حضور مردم . ج ، مشاهد. (یادداشت مؤلف ). || حضور. پیش . مقابل . پی

مشهد

لغت‌نامه دهخدا

مشهد. [ م ُ هَِ ] (ع ص )زن که شوی او حاضر باشد نزد او، خلاف مغیبة. (منتهی الارب ) (مهذب الأسماء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌آوا

مسعد

لغت‌نامه دهخدا

مسعد. [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از اسعاد. نیکبخت گرداننده . (ناظم الاطباء). رجوع به اسعاد شود.

مسحت

لغت‌نامه دهخدا

مسحت . [ م ُ ح َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از اسحات . رجوع به اسحات شود. || مال مسحت ؛ مال برده و از بیخ برکنده . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مسحوت . و رجوع به مسحوت شود.

مسحت

لغت‌نامه دهخدا

مسحت . [ م ُ ح ِ] (ع ص ) نعت فاعلی از اسحات . رجوع به اسحات شود. آنکه از بیخ بر می کند چیزی را. (ناظم الاطباء). از بیخ برکننده مال را. (از اقرب الموارد). || آنکه حرام می ورزد و کسب حرام می کند. (ناظم الاطباء).

مسحط

لغت‌نامه دهخدا

مسحط. [ م َ ح َ ] (ع اِ) خشکنای گلو. (منتهی الارب ). حلق . (اقرب الموارد).

مسحط

لغت‌نامه دهخدا

مسحط. [ م َ ح َ ] (ع مص ) مصدر میمی است از سَحْط. (ازمنتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به سحط شود.

جست‌وجوی مشابه

مشهدی

لغت‌نامه دهخدا

مشهدی . [ م َ هََ ] (اِخ ) تیره ای از ایل بویراحمدی کوه کیلویه ٔ فارس . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 88).

مشهدی

لغت‌نامه دهخدا

مشهدی . [ م َ هََ ] (ص نسبی ) منسوب به شهر مقدس مشهد. || لقب کسی که مزار امام ثامن ، علیه الصلوةوالسلام را زیارت کرده باشد. (ناظم الاطباء).

مشهدة

لغت‌نامه دهخدا

مشهدة. [م َ هََ / هَُ دَ ] (ع اِ) مشهد. (منتهی الارب ). جای حاضر آمدن مردمان . محضر مردم . ج ، مشاهد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مشهد (ع اِ) شود.

مشهدالکوبه

لغت‌نامه دهخدا

مشهدالکوبه . [ م َ هََ دِل ْ ب َ ] (اِخ ) دهی از دهستان فراهان بخش فرمهین شهرستان اراک است و 1073 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).

مشهدریزه

لغت‌نامه دهخدا

مشهدریزه . [ م َ هََ زَ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز دهستان میان ولایت باخرز است که در بخش طیبات شهرستان مشهد واقع است و 1778 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).

جست‌وجوی متن

مشاهد

فرهنگ فارسی عمید

= مشهد

Mashhad

دیکشنری انگلیسی به فارسی

مشهد

پرده جزء صحنه نمایش

دیکشنری فارسی به عربی

مشهد

جای وقوع

دیکشنری فارسی به عربی

مشهد

مشدی

گویش تهرانی

کسی که مشهد را زیارت کرده

جست‌وجوی هم‌آغاز

مشهدی

لغت‌نامه دهخدا

مشهدی . [ م َ هََ ] (اِخ ) تیره ای از ایل بویراحمدی کوه کیلویه ٔ فارس . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 88).

مشهدی حسینکلو

لغت‌نامه دهخدا

مشهدی حسینکلو. [ م َ هََ ح ُ س ِ ک ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان منجوان است که در بخش خداآفرین شهرستان تبریز واقع است و 175 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).

مشهدی

لغت‌نامه دهخدا

مشهدی سرا

لغت‌نامه دهخدا

مشهدی سرا. [ م َ هََ س َ ] (اِخ ) دهی از دهستان لنگا از قصبه ٔ تنکابن است . (ترجمه ٔ سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 143).

مشهدی کندی

لغت‌نامه دهخدا

مشهدی کندی . [ م َ هََ ک َ ] (اِخ ) دهی از دهستان آغمیون است که در بخش مرکزی شهرستان سراب واقع است و 156 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).

جست‌وجوی هم‌قافیه

چارباغ مشهد

لغت‌نامه دهخدا

چارباغ مشهد. [ غ ِ م َ هََ ] (اِخ ) در شهر مشهد مقدس است از بناهای اولاد امیرتیمور گورکان و همیشه مسکن سلاطین و حکام و امرای بزرگ بوده در سنه ٔ 861 هَ . ق . صبح روز سه شنبه بیست وپنجم ربیع الثانی میرزا ابوالقاسم بابر گورکانی بن بایسنقربن میرز

سبزمشهد

لغت‌نامه دهخدا

سبزمشهد. [ س َ م َ هََ ](اِخ ) یا فوجرد (شاید همان دروازه ٔ قدیم گرگان باشد). رجوع به سفرنامه ٔ مازندران رابینو و فوجرد شود.

وادی مشهد

لغت‌نامه دهخدا

وادی مشهد. [ ی ِ م َ هََ ] (اِخ ) یکی از سه جلگه ٔ مهم پارت که بین کوههای اکراد و آلاداغ و میرابی قرار دارد. (دو جلگه ٔ دیگر وادی نیشابور و وادی میان آباد است ). رجوع به وادی نیشابور شود. (تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2

امام زاده مشهد

لغت‌نامه دهخدا

امام زاده مشهد. [ اِ دَ / دِ م َ هََ] (اِخ ) محلی است در مغرب جهرم . (یادداشت مؤلف ).

خرابه ٔ مشهد

لغت‌نامه دهخدا

خرابه ٔ مشهد. [ خ َ ب ِ ی ِ م َ هََ ](اِخ ) نام دهی است از ده های سدن رستاق مازندران . (ازمازندران و استرآباد رابینو ترجمه ٔ فارسی ص 168).

درپیوند

بیشتر بدانید

مشهد

mašhad

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا