مسکر

mosker

معنی

چیزی که سکر و مستی بیاورد؛ مستی‌آور.

مترادف

۱. باده، شراب، عرق، مشروب، می، نبیذ
۲. مستیبخش، نشئهزا ≠ خماربخش، خمارآلود، خمارزا

جست‌وجوی دقیق

مسکر

لغت‌نامه دهخدا

مسکر. [ م ُ س َک ْ ک َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از تسکیر. رجوع به تسکیر شود. || مخمور. (از اقرب الموارد). خمارزده و مست . (منتهی الارب ). || مجازاً به عنوان تأکید در غضب به کار رود. (ازیادداشت مرحوم دهخدا). سخت خشمناک چنانکه نداند چه میگوید و چه میکند: قال احمدبن سعید مؤدب بن ال

مسکر

لغت‌نامه دهخدا

مسکر. [ م ُ ک ِ ] (ع ص ) آنچه سبب سکر و مستی شود. (از اقرب الموارد). چیزی که نوشیدنش مستی آورد. مست گرداننده . (آنندراج ). هرچه که نشئه و مستی آرد.(غیاث ). مستی دهنده . مستی آور. مست کننده : اینت مسکر حرام کرد چو خوک وآنت گفتا بجوش و پر کن طاس

مسکر

فرهنگ فارسی عمید

چیزی که سکر و مستی بیاورد؛ مستی‌آور.

مسکر

فرهنگ فارسی معین

(مُ کِ) [ ع . ] (اِفا.) مستی آور.

مسکر

گویش مازنی

مسگر

جست‌وجوی هم‌آوا

مسکیر

لغت‌نامه دهخدا

مسکیر. [ م ِ ] (ع ص ) بسیار مست شونده . (منتهی الارب ). کثیرالسکر. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد).

مشقر

لغت‌نامه دهخدا

مشقر. [ م ُ ش َق ْ ق َ ] (اِخ ) موضعی است در بلاد عرب . (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). قله ای است قدیمی به بحرین . (از منتهی الارب ). جائی است در بحرین (از المعرب جوالیقی ص 38). حصاری است بین نجران و بحرین . و گویند بانی آن طسم بوده . و د

مشکر

لغت‌نامه دهخدا

مشکر. [ م ُ ک ِ ](ع ص ) پستان پر از شیر. (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

مصقر

لغت‌نامه دهخدا

مصقر. [ م ُ ص َق ْ ق َ ] (ع ص ) رطب ترنهاده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رطب که بر آن شیره ٔ خرما ریزند تا تر و تازه بماند. (ناظم الاطباء). خرمایی که در دوشاب بنهند تا پرشیره شود. (بحر الجواهر).

مشقر

لغت‌نامه دهخدا

مشقر. [ م ُ ش َق ْ ق َ ] (ع اِ) پنگان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || قدح بزرگ . (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). || خیک چرمین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط).

جست‌وجوی مشابه

مسکرة

لغت‌نامه دهخدا

مسکرة. [ م ُ ک ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث مسکر. مست کننده . مستی آرنده . رجوع به مسکر و اسکار شود.

مسکرات

لغت‌نامه دهخدا

مسکرات . [ م ُ ک ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ مسکر و مسکرة. آن چیزها که نشئه و مستی آرد، مثل شراب و بنگ و امثال آن . (غیاث ). مستی آورندگان . رجوع به مسکر شود.

مسکران

لغت‌نامه دهخدا

مسکران . [ ] (اِخ ) (قریه ٔ...) از دیه های ساوه . (تاریخ قم ص 116 و 140).

مسکران

لغت‌نامه دهخدا

مسکران . [ ] (اِخ ) از طسوج و ناحیه ٔ رودآبان قم . (تاریخ قم ص 113).

مسکره

لغت‌نامه دهخدا

مسکره . [ م َ ک َ رَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان عثمانوند بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان ، واقع در 41هزارگزی جنوب غربی کرمانشاه و یک هزارگزی سرجوب ،با 330 تن سکنه . آب آن از زه آب رودخانه ٔ آهوران و راه آن مالرو