ترجمه مقاله

مرایر

marāy(')er

ریسمان‌های محکم.

مرار

لغت‌نامه دهخدا

مرار. [ م َ ] (اِ) نوعی از بادآورد و شکاعی باشد که به عربی شوکةالبیضاء خوانند و آن هم بوته ٔ خاری است سفید که در خاصیت کار بادآورد می کند. (برهان قاطع). رجوع به مُرار شود. || (ع اِ) نوعی ریسمان . || ج ِ مِرَّة است . رجوع به مرة به معنی خلط و مرار اصفر و مرار اسود و نیز رجوع ب

مرار

لغت‌نامه دهخدا

مرار. [ م ُ ] (ع اِ) نوعی از درخت تلخ است و آن نیکوترین وافضل علفهاست و هرگاه شتر آن را بخورد لبهای او برگردد و دندان آشکار شود. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). درخت تلخ . شتوه . (السامی ). یکی از گونه های شنگ است . (فرهنگ فارسی معین ). اسم عربی خاری است که در اواخر بهار به

اشیاف ملوکی

لغت‌نامه دهخدا

اشیاف ملوکی . [ اَش ْ ف ِ م ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آنرا باسلیقون و مرایر نیز خوانده اند. برخی گفته اند نخستین داروی ترکیبی بوده است ولی چنین نیست ، چه طبیب «بقراط» تصریح کرده است که اشیاف مرایر صناعت اصطیطیفان است و قوت آن تا دو سال باقی ماند و آن جهت نزول آب و قروح و غش

ترجمه مقاله