مخرملغتنامه دهخدامخرم . [ م َ رِ ] (ع اِ) پشته یا کوه که منفرد باشد از یکدیگر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). پشته و کوه منفرد. (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط). || مخرم الجبل ؛ بینی کوه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط) (از آنندراج ). بینی و دماغه ٔ کوه . (ناظم الاطباء). || و کذ
مخرملغتنامه دهخدامخرم . [ م ُ خ َرْ رِ ] (اِخ ) نام یکی از محله های بغداداست . (از اعلام زرکلی ج 8 ص 72). محله ای است به بغداد مر یزیدبن مخرم را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). محله ای است در بغداد که بین رصافه و نهر معلی واقع شد
مخرملغتنامه دهخدامخرم . [ م ُ رِ ] (ع ص ) مرگ از بیخ برکننده ٔ مردم . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
مخرملغتنامه دهخدامخرم .[ م ُ خ َرْ رِ ] (اِخ ) ابن حزن بن زیادبن الحارث بن کعب المذحجی . یکی از شعرای دوران جاهلیت است ، و به نام مادرش «فکهة» شهرت داست . (از اعلام زرکلی ج 8 ص 72).
مخارملغتنامه دهخدامخارم . [ م َ رِ ] (ع اِ) راهها در زمین درشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || ج ِ مَخرِم . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ): تا به حدود جرجان افتادو خود را در میان مخارم و آجام آن نواحی انداخت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ <span class="hl" dir="ltr"
مخروملغتنامه دهخدامخروم . [ م َ ] (ع ص ) شعری که در وی تصرف خَرْم کرده باشند. (منتهی الارب ). شعری که در وی تصرف خَرْم کرده باشند یعنی در فعولن «عولن » و در مفاعلتن «فاعلتن » گویند. (ناظم الاطباء). و رجوع به خرم شود.
مخرمةلغتنامه دهخدامخرمة. [ م ُ خ َرْ رَ م َ ] (ع ص ) گوسپند بریده گوش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
مخرمدلغتنامه دهخدامخرمد. [ م ُ خ َ م ِ ] (ع ص )مقیم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || سرفرودآورنده ٔ خاموش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سرفرودافکنده ٔ خاموش . (ناظم الاطباء).
مخرمةلغتنامه دهخدامخرمة. [ م َ رَ م َ ] (اِخ ) ابن نوفل بن اهیب بن عبد مناف الزهری القرشی ، مکنی به ابوصفوان یکی از اصحاب پیغمبر و عالم به انساب عرب بود. وی عمری طولانی داشت و در حدود 115 سال زندگی کرد و در زمان عثمان نابینا شد و در سال <span class="hl" dir="l
مخرمیلغتنامه دهخدامخرمی . [ م ُ خ َرْ رِ ] (ص نسبی ) منسوب است به مخرم محله ای به بغداد که گروه کثیری بدان نسبت دارند و رجوع به مخرم و الانساب سمعانی ج 2 ص 514 ورق ب و 514 ورق الف شود.
قاضی مخرمیلغتنامه دهخداقاضی مخرمی . [ م ُ خ َرْ رَ ] (اِخ ) محمدبن عبداﷲبن مبارک قرشی (بولاء)، مکنی به ابوجعفر قاضی حلوان در عراق و از حافظان موثق حدیث است . بخاری و ابوداود و نسایی از وی روایت دارند. (التبیان ، خطی ) (تهذیب التهذیب ج 9 ص <span class="hl" dir="ltr"
یزیدلغتنامه دهخدایزید. [ ی َ ] (اِخ ) ابن مخرم بن حزن (جرم ؟) بن زیاد حارثی مذحجی ، از معاریف و شعرای دوران جاهلی و از مردم یمن بود. در جنگ کلاب دوم شرکت داشت . در بغداد محله ای است به نام مخرم که یکی از فرزندان یزید در آنجااقامت داشت و از این رو بدان نام معروف شده است و جماعت بیشماری بدان مح
مخارملغتنامه دهخدامخارم . [ م َ رِ ] (ع اِ) راهها در زمین درشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || ج ِ مَخرِم . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ): تا به حدود جرجان افتادو خود را در میان مخارم و آجام آن نواحی انداخت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ <span class="hl" dir="ltr"
پشتهلغتنامه دهخداپشته . [ پ ُ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) مقداری که با پشت توان برداشت . هر چیز که بر پشت گیرند از هیمه و جز آن . کوله . کوله بار. بار : شب زمستان بود کپی سرد یافت کرمک شب تاب ناگاهی بتافت کپیان آتش همی پنداشتند<
بینیلغتنامه دهخدابینی . (اِ) ترجمه ٔ انف . ظاهراً مرکب است از بین بمعنی بینش و یای نسبت زیرا که این عضو مرئی میشود یا آنکه متصل بچشم که محل بینش است واقع شده و بهر تقدیر از صفات و تشبیهات اوست یعنی آنچه در اشعار می آید از: قلم ، نرگس ، الف ، انگشت و جز آن . (آنندراج از بهار عجم ). مضاعف «نای
مخرمةلغتنامه دهخدامخرمة. [ م ُ خ َرْ رَ م َ ] (ع ص ) گوسپند بریده گوش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
مخرمدلغتنامه دهخدامخرمد. [ م ُ خ َ م ِ ] (ع ص )مقیم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || سرفرودآورنده ٔ خاموش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سرفرودافکنده ٔ خاموش . (ناظم الاطباء).
مخرمةلغتنامه دهخدامخرمة. [ م َ رَ م َ ] (اِخ ) ابن نوفل بن اهیب بن عبد مناف الزهری القرشی ، مکنی به ابوصفوان یکی از اصحاب پیغمبر و عالم به انساب عرب بود. وی عمری طولانی داشت و در حدود 115 سال زندگی کرد و در زمان عثمان نابینا شد و در سال <span class="hl" dir="l
مخرمیلغتنامه دهخدامخرمی . [ م ُ خ َرْ رِ ] (ص نسبی ) منسوب است به مخرم محله ای به بغداد که گروه کثیری بدان نسبت دارند و رجوع به مخرم و الانساب سمعانی ج 2 ص 514 ورق ب و 514 ورق الف شود.
