مجاعهلغتنامه دهخدامجاعه . [ م َ ع َ / ع ِ ] (ع اِمص )سال سخت و قحط که مردمان و حیوانات از گرسنگی تلف شوند. (ناظم الاطباء). و رجوع به مجاعة و مجاعت شود.
مجاعةلغتنامه دهخدامجاعة. [ م َ ع َ ] (ع مص ) گرسنه شدن . (تاج المصادر بیهقی ). گرسنه گردیدن . جوع . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تشنه گردیدن . || مشتاق شدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (اِمص ) گرسنگی . (دهار) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || عام مجاعة؛
مجاعةلغتنامه دهخدامجاعة. [ م ُ / م َج ْ جا ع َ ](ع ص ) آن که دوست دارد بی باکی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || مرد بسیار خرمای خشک با شیره خورنده . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مرد شیر بر سر خرما نوشنده . (منتهی الارب ) (از ناظم
مجاعةلغتنامه دهخدامجاعة. [ م ُج ْ جا ع َ ] (اِخ ) ابن مرارة حنفی صحابی است و پسرش سراج و پسر پسرش هلال هر دو روایت حدیث دارند. (منتهی الارب ). ابن مرارةبن سلمی الحنفی الیمامی صحابی است . از رؤسای بنی حنیفه و مردی بلیغ و حکیم بود.پیغمبر (ص ) در یمامه زمینی را به اقطاع او داد. ویرا اشعاری حکمت
مجاعةلغتنامه دهخدامجاعة. [م َ ع َ ] (ع مص ) بی باکی کردن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). با هم شوخی کردن . (از اقرب الموارد).
مجوعةلغتنامه دهخدامجوعة. [ م َج ْ وَ ع َ ] (ع ص ) عام مجوعة؛ سال قحط و سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سال قحط و سال سخت . ج ، مجائع. (ناظم الاطباء). سال گرسنگی . ج ، مجاوع . (از اقرب الموارد).
سال مجاعهلغتنامه دهخداسال مجاعه . [ ل ِ م َ ع َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سال قحط. تنگسالی . خشک سالی .
مجاوعلغتنامه دهخدامجاوع . [ م َوِ ] (ع اِ) ج ِ مجاعة. (ناظم الاطباء). ج ِ مجاعة و مجوعة. (اقرب الموارد). رجوع به مجاعة و مجوعة شود.
سال مجاعهلغتنامه دهخداسال مجاعه . [ ل ِ م َ ع َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سال قحط. تنگسالی . خشک سالی .
