لبسلغتنامه دهخدالبس .[ ل ُ ] (ع مص ) پوشیدن جامه . (منتهی الارب ). پوشیدن . (تاج المصادر). مقابل خلع. کندن . بیرون کردن . || برخورداری گرفتن از زن زمانی . لبس قوماً کذلک ؛ ای تملی بهم دهراً. لبست فلانةُ عمره ؛ تمام جوانی آن مرد با وی بود. (منتهی الارب ). صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: لبس ب
لبسلغتنامه دهخدالبس . [ ل َ ] (ع مص ) پوشانیدن کار را بر کسی . (منتهی الارب ). پوشیدن . (زوزنی ). التباس . مشتبه ساختن . (منتهی الارب ). || شوریده کردن بر کسی . (زوزنی ) (تاج المصادر). || پوشانیدن چیزی به آمیختن چیزی دیگر به وی . (ترجمان القرآن جرجانی ). آمیختن تاریکی به روشنایی . منه قوله ت
لبسلغتنامه دهخدالبس . [ ل ِ ] (ع اِ) جامه . پوشش . (منتهی الارب ). پوشاک . لباس : نه لبسی نکو و نه مال و نه جاه پس این غنجه کردن ز بهر چراست . خفاف .به دست شرع لبس طبع میدر گر خردمندی به آب عقل حیض نفس میشوی ار مسلمانی . <
برگ‌های فراهمwhorled leaves, verticillate leavesواژه‌های مصوب فرهنگستانسه یا چند برگ که بر روی یک گره قرار دارند
لبزلغتنامه دهخدالبز. [ ل َ ] (ع مص ) نیک خوردن و فروبردن . || بینی بند بربستن . || بر پشت زدن به دست . || سخت زدن . || راندن . || لقب دادن . || لگد زدن شتر. || سخت زدن ناقه سم را بر زمین . (منتهی الارب ).
لبیسلغتنامه دهخدالبیس . [ ل َ ] (ع ص ، اِ) جامه ٔ بسیار پوسیده ٔ کهنه شده . (منتهی الارب ). جامه ٔ داشته . (مهذب الاسماء). || همتا. مانند. (منتهی الارب ).
لبیشلغتنامه دهخدالبیش . [ ل َ ] (اِ) لواشه . حلقه ای باشد از ریسمان که بر لب اسبان و خران بدنعل گذارند و پیچند و نعل کنند. (برهان ) (آنندراج ).دهانگیر اسب بود. لبیشه . لویشه . لبیشن : تو نبینی که اسب توسن رابگه نعل برنهند لبیش .عنصری .
لبسانلغتنامه دهخدالبسان . [ ل َ ] (اِ) خردل برّی است . (فهرست مخزن الادویه ). رستنی را گویند که به ترکی قچی خوانند و با ماست خورند و بعضی گویندلبسان خردل صحرائی است . (برهان ). شبرق . حشیشة البزار خفج . صاحب اختیارات بدیعی گوید: خردل بری خوانند و آن در صفت مانند خردل است نه بطبیعت و آن حرارت ک
لبسةلغتنامه دهخدالبسة. [ ل ِ س َ ] (ع اِ) یک نوع پوشیدن . (منتهی الارب ). حالت لباس پوشیدن . || نوعی از جامه . (منتهی الارب ).
لبسةلغتنامه دهخدالبسة. [ ل ُ س َ ] (ع اِ) شک . یقال فی الامر لُبسةٌ؛ ای شبهة. (منتهی الارب ). شبهه . سوسه .
کار بر کسی پوشانیدنلغتنامه دهخداکار بر کسی پوشانیدن . [ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مشتبه کردن امر بر وی : لبس علیه الامر لبساً. (منتهی الارب ).
در بر کردنلغتنامه دهخدادر بر کردن . [ دَ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) درپوشیدن . به بر کردن . لبس : پارسا بین که خرقه دربرکردجامه ٔ کعبه را جل خر کرد.سعدی .
صایم الدهرلغتنامه دهخداصایم الدهر. [ ی ِ مُدْ دَ ] (ع ص مرکب ) آنکه پیوسته روزه دارد : صایم الدهر از ضرورت لبس بر چنین طاعتی نه مأجور است . ؟رجوع به صائم الدهر شود.
لالجةلغتنامه دهخدالالجة. [ ل َ ج َ ] (معرب ، اِ) معرب لالکا : وان لبس لالجة لم تکن الاّ مربدّیة. (معجم الادباء چ اروپا ج 1 ص 234).
لبسانلغتنامه دهخدالبسان . [ ل َ ] (اِ) خردل برّی است . (فهرست مخزن الادویه ). رستنی را گویند که به ترکی قچی خوانند و با ماست خورند و بعضی گویندلبسان خردل صحرائی است . (برهان ). شبرق . حشیشة البزار خفج . صاحب اختیارات بدیعی گوید: خردل بری خوانند و آن در صفت مانند خردل است نه بطبیعت و آن حرارت ک
لبسةلغتنامه دهخدالبسة. [ ل ِ س َ ] (ع اِ) یک نوع پوشیدن . (منتهی الارب ). حالت لباس پوشیدن . || نوعی از جامه . (منتهی الارب ).
لبسةلغتنامه دهخدالبسة. [ ل ُ س َ ] (ع اِ) شک . یقال فی الامر لُبسةٌ؛ ای شبهة. (منتهی الارب ). شبهه . سوسه .
حبلبسلغتنامه دهخداحبلبس . [ ح َ ب َ ب َ ] (ع ص ، اِ) مقیم به جائی که نگذارد آن را. || ملازم چیزی که از وی جدانشود. || دلاور. || شیر بیشه .
حلبسلغتنامه دهخداحلبس . [ ح َ ب َ / ح ُ ل َ ب ِ ] (ع ص ، اِ) دلاور. (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). || شیر. اسد. (منتهی الارب ). || ملازم چیزی که از وی جدا نشود. (از منتهی الارب ).
مخلبسلغتنامه دهخدامخلبس . [ م ُ خ َ ب ِ ] (ع ص ) دل برنده و مفتون گرداننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). آنکه دل می برد و مفتون می کند. (ناظم الاطباء).
متلبسلغتنامه دهخدامتلبس .[ م ُ ت َ ل َب ْ ب ِ ] (ع ص ) جامه پوشنده . (غیاث ) (آنندراج ). لباس پوشنده . به لباس کسی درآمده . (ناظم الاطباء). || پنهان شونده . || پوشنده .(غیاث ) (آنندراج ). || طعام چسبنده بدست . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
