لبثلغتنامه دهخدالبث . [ ل َ ] (ع مص ، اِمص ) مکث . پاییدن . پای داشتن . مقابل سرعت و شتاب . درنگ . درنگی . انتظار. دیر کردن . درنگ کردن . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن جرجانی ). مکث کردن . لباث . (منتهی الارب ). لباثة. لبیثة. (منتهی الارب ) : ابوعلی کس فرستاد و گفت لب
لبثلغتنامه دهخدالبث . [ ل َ ب ِ ] (ع ص ) درنگ کننده ؛ منه قوله تعالی : لابثین فیها احقابا. (قرآن 23/78). لابث . (منتهی الارب ).
لبیدلغتنامه دهخدالبید. [ ل َ ] (اِخ ) نام یکی از پسران ده گانه ٔ ازارةبن عدس . (الانساب سمعانی ورق 10).
لبتلغتنامه دهخدالبت . [ ل َ] (ع مص ) پیچیدن دست کسی را. || به چوب دستی زدن بر سینه و شکم و تهی گاه کسی . (منتهی الارب ).
لبدلغتنامه دهخدالبد. [ل َ ب َ ] (ع مص ) مقیم شدن بجایی و لازم گرفتن آن را. || چفسیدن به زمین . || حلق و سینه گرفتن شتر از بسیار خوردن صلیان . (منتهی الارب ).
لبدلغتنامه دهخدالبد. [ ل َ ب َ ] (ع اِ) پشم گوسپند. گویند ما له سبد و لا لبد و هما الشعر و الصوف ؛ ای ما له شی ٔ. (منتهی الارب ). پشم گوسپند و اشتر : وین عمارت کردن گور و لحدنی زسنگ است و نه چوب و نی لبد.مولوی .
لَبِثَفرهنگ واژگان قرآنماند - مكث كرد - درنگ نمود(کلمه لبث به معناي مکث و باقي ماندن در جائي يا در حالي است )
لَبِثْتُفرهنگ واژگان قرآنماندم - مكث كردم - درنگ نمودم(کلمه لبث به معناي مکث و باقي ماندن در جائي يا در حالي است )
متلبثلغتنامه دهخدامتلبث . [ م ُ ت َ ل َب ْ ب ِ] (ع ص ) درنگ کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (ازاقرب الموارد). بادرنگ . (ناظم الاطباء). و رجوع به تلبث شود. || سست و کاهل . (ناظم الاطباء).
کلبثلغتنامه دهخداکلبث . [ ک َ ب َ / ک ُ ب ُ / ک ُ ل َ ب ِ ] (ع ص ) زفت ترشروی در ترنجیده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). کلابث . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
مستلبثلغتنامه دهخدامستلبث . [ م ُ ت َ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استلباث . بطی ٔ و درنگ کار شمرنده کسی را. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به استلباث شود.
تلبثلغتنامه دهخداتلبث . [ ت َ ل َب ْ ب ُ ] (ع مص ) درنگ کردن . (ترجمان جرجانی ترتیب علی بن علی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). توقف . (اقرب الموارد). || (اِمص ) درنگی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
