فنسلغتنامه دهخدافنس . [ ف َ ن َ ] (ع اِ) نیاز و حاجت که به خاک نشاند و خوار و هلاک سازد. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
خنس و فنسلغتنامه دهخداخنس و فنس . [ خ ِ ن ِ س ُ ف ِ ن ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) ناراحتی . اشکال . رنج . سختی .- به خنس وفنس افتادن ؛ به ناراحتی و اشکال افتادن . به سختی افتادن .
فانسلغتنامه دهخدافانس . [ ن ِ ] (اِخ ) یکی از دلیران شهر هالیکارناس که در شرح لشکرکشی کمبوجیه به مصر نام او آمده است . (از ایران باستان پیرنیا ج 1 ص 486).
فنسجانلغتنامه دهخدافنسجان . [ ف َ س َ ] (اِخ ) شهری است در نواحی فارس از کوره ٔ دارابجرد. (معجم البلدان ).
خنس و فنسلغتنامه دهخداخنس و فنس . [ خ ِ ن ِ س ُ ف ِ ن ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) ناراحتی . اشکال . رنج . سختی .- به خنس وفنس افتادن ؛ به ناراحتی و اشکال افتادن . به سختی افتادن .
سان فنسنت کالدرسلغتنامه دهخداسان فنسنت کالدرس . [ ف ِ س ِ دِ ] (اِخ ) شهری است از اسپانیا در ناحیه ٔ طرکونه مابین خط آهن رویس و بارسلون (برشلونه ) قرار گرفته . (الحلل السندسیه ج 2 ص 271).
فنسجانلغتنامه دهخدافنسجان . [ ف َ س َ ] (اِخ ) شهری است در نواحی فارس از کوره ٔ دارابجرد. (معجم البلدان ).
دفنسلغتنامه دهخدادفنس .[ دِ ن ِ ] (ع ص ، اِ) زن گول . (منتهی الارب ). حمقاء. (اقرب الموارد). || مرد گول فرومایه . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || زن گران جسم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
حفنسلغتنامه دهخداحفنس . [ ح ِ ن ِ ] (ع ص ، اِ) زن کم حیای بدزبان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). حنفس . || مرد خردخلقت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
خنس و فنسلغتنامه دهخداخنس و فنس . [ خ ِ ن ِ س ُ ف ِ ن ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) ناراحتی . اشکال . رنج . سختی .- به خنس وفنس افتادن ؛ به ناراحتی و اشکال افتادن . به سختی افتادن .
مدفنسلغتنامه دهخدامدفنس . [ م ُدَ ن ِ ] (ع ص ) مرد گران جسم که از جا نجنبد. (منتهی الارب ). الثقیل لایبرح . (متن اللغة) (از اقرب الموارد).
