لغتنامه دهخدا
فرارون . [ ف َ ] (ص )کسی یا چیزی که نه بطریق صلاح بازپس رود یعنی روز به نباشد و روزبروز پس رود. (از برهان ). پهلوی فْرَرُن بمعنی عالی ، مستقیم و راست ، و فرارونی بمعنی تقوی و استقامت است . در لغت فرس آمده : «فرارون ، کواکب بیابانی است ، آنکه رفتنشان بازپیش بود...». فرارون بمع