فرخج

faraxj

معنی

۱. زشت؛ نازیبا.
۲. پلید؛ ناپاک: ◻︎ ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج / نامت فرخج و کنیت ملعونت بلفرخج (لبیبی: شاعران بی‌دیوان: ۴۷۹).
۳. (اسم) (زیست‌شناسی) کفل اسب.

جست‌وجوی دقیق

فرخج

لغت‌نامه دهخدا

فرخج . [ ف َ رَ ] (اِ) فرخچ . فرخش . پرخچ . پرخش . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). کفل اسب و دیگر حیوانات . || رشوت . پاره . (برهان ) : بدهم بهر یک نگاه رخش گر پذیرد، دل مرا به فرخج . لبیبی . || (ص ) زشت . نازیبا. (برهان

فرخج

فرهنگ فارسی عمید

۱. زشت؛ نازیبا.۲. پلید؛ ناپاک: ◻︎ ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج / نامت فرخج و کنیت ملعونت بلفرخج (لبیبی: شاعران بی‌دیوان: ۴۷۹).۳. (اسم) (زیست‌شناسی) کفل اسب.

فرخج

فرهنگ فارسی معین

(فَ رَ خْ) (ص .) 1 - زشت ، نازیبا. 2 - نامتناسب ، ناشایسته . 3 - ناپاک ، پلید. 4 - سست ، ضعیف .

جست‌وجوی هم‌آوا

فرخش

لغت‌نامه دهخدا

فرخش . [ ف َ رَ ] (اِ) کفل اسب و استر و گاو و دیگر چارپایان باشد. (برهان ).پرخش . کفل اسب . (یادداشت به خط مؤلف ) : روز هیجا از سر چابک سواری بردری از فرخش و ران اسب خصم کیمخت و بغند. سوزنی (دیوان ص <span class="hl" dir="

فرخش

فرهنگ فارسی عمید

= پرخش۱

فرخش

فرهنگ فارسی معین

(فَ رَ خْ) پرخچ : کفل ، سرین .

فرخیز کردن

لغت‌نامه دهخدا

فرخیز کردن . [ ف َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بر مدار آب افزودن برای امری عام المنفعه یا تعمیر جو و قنات و آن افزودن چند هنگام است بر مدار. (یادداشت به خط مؤلف ).

فرخج در مورد حرکات و قیافه و هیکل

دیکشنری فارسی به انگلیسی

awkward

جست‌وجوی مشابه

فرخجستگی

لغت‌نامه دهخدا

فرخجستگی . [ ف َ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ] (حامص مرکب ) مبارکی . فرخی .خجستگی . میمنت . (یادداشت به خط مؤلف ) : ارجو که فرخی بود و فرخجستگی و ایزد به کار ملک مر او را بود معین . فرخی .ر

فرخجسته

لغت‌نامه دهخدا

فرخجسته . [ ف َ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) از: فر (پیشاوند) + خجسته . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). مبارک . میمون . (برهان ). فرخ . خجسته : فرخت باد و فرخجسته بودسده و عید فرخ و بهمن . فرخی

فرخجه

لغت‌نامه دهخدا

فرخجه . [ ف َ رَ ج َ / ج ِ ] (ص ) زشت . نازیبا. ناپاک .چرکین . (آنندراج ). فرخج . فرخچ . رجوع به فرخج شود.

فرخجی

لغت‌نامه دهخدا

فرخجی . [ ف َ رَ ] (حامص ) پلشتی . زشتی . زبونی . بدی . (برهان ).پلیدی . زشتی . پلشتی . (یادداشت به خط مؤلف ). از: فرخج + یاء مصدری . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) : نیز روا دارد از فرخجی این شعرگر به چنین شعر من ورا نستایم . س

فرخجسته

فرهنگ فارسی عمید

خجسته؛ میمون؛ مبارک: ◻︎ این غم دل برد یک‌ره چون هزیمت گشت بَرْد / فرخجسته فر فروردین پدید آورد وَرد (غضایری: شاعران بی‌دیوان: ۴۵۸).

جست‌وجوی متن

برخچ

فرهنگ فارسی عمید

= فرخج

بلفرخج

فرهنگ فارسی عمید

= فرخج: ◻︎ ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج / نامت فرخج و کنیت ملعونت بلفرخج (لبیبی: شاعران بی‌دیوان: ۴۷۹).

ابوالفرخج

لغت‌نامه دهخدا

ابوالفرخج . [ اَ بُل ْ ف َ رَ ] (اِخ ) و مخفف آن بلفرخج و بوالفرخج ، والوچیدنیست کنیت ابوالفرج را و چنانکه فرخج فرج را و فَرَخْج در فارسی به معنی پلید و زشت است :ای بوالفرخج ساوه همیدون همه فرخج نامت فرخج و کنیت ملعونْت بوالفرخج .لبیبی

بلفرخج

لغت‌نامه دهخدا

بلفرخج . [ ب ُ ف َ رَ ] (ص ، اِ) بد. زشت . پلید. ناپاک . (ناظم الاطباء). || شکلک ، و بازخمانیدنی است از ابوالفرج . (یادداشت مرحوم دهخدا) : ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج نامت فرخج و کنیت ملعون بلفرخج .لبیبی .

پرنمونه

لغت‌نامه دهخدا

پرنمونه . [ پ ُ ن ُ / ن ِ / ن َ مو ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) زشت و فرخج بود. (اوبهی ).

جست‌وجوی هم‌آغاز

فرخجستگی

لغت‌نامه دهخدا

فرخجستگی . [ ف َ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ] (حامص مرکب ) مبارکی . فرخی .خجستگی . میمنت . (یادداشت به خط مؤلف ) : ارجو که فرخی بود و فرخجستگی و ایزد به کار ملک مر او را بود معین . فرخی .ر

فرخجسته

لغت‌نامه دهخدا

فرخجسته . [ ف َ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) از: فر (پیشاوند) + خجسته . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). مبارک . میمون . (برهان ). فرخ . خجسته : فرخت باد و فرخجسته بودسده و عید فرخ و بهمن . فرخی

فرخجه

لغت‌نامه دهخدا

فرخجه . [ ف َ رَ ج َ / ج ِ ] (ص ) زشت . نازیبا. ناپاک .چرکین . (آنندراج ). فرخج . فرخچ . رجوع به فرخج شود.

فرخجی

لغت‌نامه دهخدا

فرخجی . [ ف َ رَ ] (حامص ) پلشتی . زشتی . زبونی . بدی . (برهان ).پلیدی . زشتی . پلشتی . (یادداشت به خط مؤلف ). از: فرخج + یاء مصدری . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) : نیز روا دارد از فرخجی این شعرگر به چنین شعر من ورا نستایم . س

فرخجسته

فرهنگ فارسی عمید

خجسته؛ میمون؛ مبارک: ◻︎ این غم دل برد یک‌ره چون هزیمت گشت بَرْد / فرخجسته فر فروردین پدید آورد وَرد (غضایری: شاعران بی‌دیوان: ۴۵۸).

جست‌وجوی هم‌قافیه

بلفرخج

لغت‌نامه دهخدا

بلفرخج . [ ب ُ ف َ رَ ] (ص ، اِ) بد. زشت . پلید. ناپاک . (ناظم الاطباء). || شکلک ، و بازخمانیدنی است از ابوالفرج . (یادداشت مرحوم دهخدا) : ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج نامت فرخج و کنیت ملعون بلفرخج .لبیبی .

ابوالفرخج

لغت‌نامه دهخدا

ابوالفرخج . [ اَ بُل ْ ف َ رَ ] (اِخ ) و مخفف آن بلفرخج و بوالفرخج ، والوچیدنیست کنیت ابوالفرج را و چنانکه فرخج فرج را و فَرَخْج در فارسی به معنی پلید و زشت است :ای بوالفرخج ساوه همیدون همه فرخج نامت فرخج و کنیت ملعونْت بوالفرخج .لبیبی

بلفرخج

فرهنگ فارسی عمید

= فرخج: ◻︎ ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج / نامت فرخج و کنیت ملعونت بلفرخج (لبیبی: شاعران بی‌دیوان: ۴۷۹).

بلفرخج

فرهنگ فارسی معین

(بُ فَ خَ) (ص .) بد، زشت ، پلید.

ترجمه مقاله