فتح

fath

۱. گشودن؛ باز کردن.
۲. پیروز شدن.
۳. گشودن شهری و گرفتن آن.
۴. گشایش.
۵. پیروزی.
۶. (اسم) چهل‌وهشتمین سورۀ قرآن کریم، مدنی، دارای ۲۹ آیه.
⟨ فتح باب:
۱. گشودن در.
۲. [مجاز] شروع کار.
۳. (نجوم) [قدیمی، مجاز] اتصال دو ستاره به گونه‌ای که خانه‌های آن‌ها مقابل هم باشد و این حالت را نشانۀ نزول باران یا برف می‌دانستند.
⟨ فتح کردن: (مصدر متعدی)
۱. گشادن؛ گشودن.
۲. پیروز شدن بر دشمن؛ تسخیر کردن.

۱. پیروزی، تسخیر، چیرگی، ظفر، غلبه، مسخر، نصرت
۲. باز کردن، گشادن، گشایش، گشودن ≠ شکست

گشایش، پیروز