فاژ

fāž

۱. = فاژیدن
۲. (اسم) خمیازه؛ دهن‌دره: ◻︎ می‌کند چون ز بی‌دماغی فاژ / در دهانش نهاد باید ژاژ (طیان: شاعران بی‌دیوان: ۳۱۵).