غلیز

qa(e)liz

معنی

آب لزجی که از دهان انسان یا حیوان خارج می‌شود‌؛ غلیزآب؛ غلیزآبه.

جست‌وجوی دقیق

غلیز

لغت‌نامه دهخدا

غلیز. [ غ َ / غ ِ ] (اِ) لعاب . لعاب دهان بچه . گلیز. (برهان قاطع). رجوع به غلیزبند، گلیز و گلیزبند شود.

غلیز

فرهنگ فارسی عمید

آب لزجی که از دهان انسان یا حیوان خارج می‌شود‌؛ غلیزآب؛ غلیزآبه.

غلیز

جست‌وجوی هم‌آوا

غلز

لغت‌نامه دهخدا

غلز. [ غ ُ ] (اِخ ) جایی است در دیار غطفان که به قولی وقعه ٔ حصین بن حمام مری در آنجا اتفاق افتاد. (از معجم البلدان ).

غلظ

لغت‌نامه دهخدا

غلظ. [ غ َ ] (ع اِ) زمین درشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). الارض الخشنة. (اقرب الموارد).

غلظ

لغت‌نامه دهخدا

غلظ. [ غ ِ ] (ع اِمص )به معنی غِلاظَة. رجوع به دزی ج 2 ص 222 و غلاظة شود.

غلظ

غلظ. [ غ ِ ل َ] (ع مص ، اِ مص ) سطبر گردیدن . درشت شدن . (منتهی الارب ). به معانی غلظة (مثلثة). (منتهی الارب ). سطبر شدن .(مصادر زوزنی ). سطبری . (غیاث اللغات ). غِلاظَة. (اقرب الموارد). درشتی . کلفتی . سطبرا. ضخامت . زفتی . || بیدادگری . خطا. (دزی ج <span class="hl" dir="ltr

غلیظ

لغت‌نامه دهخدا

غلیظ. [ غ َ ] (ع ص ) گنده و سطبر. (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) . ستبر. (مهذب الاسماء) (آنندراج ) (مجمل اللغة). ج ، غِلاظ. (المنجد) (مهذب الاسماء). مقابل رقیق و باریک . ذوالغلاظة. (از اقرب الموارد). ضد رقیق . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). مقابل تُنُک . خشن . کلفت . ضد گشاده و شُ

جست‌وجوی مشابه

غلیزبند

لغت‌نامه دهخدا

غلیزبند. [ غ َ / غ ِ ب َ ] (اِ مرکب ) پیش بند شیرخوارگان که آب دهانشان بر وی افتد. سینه بندی است که بر سینه و شکم طفل پوشند تا با لعاب دهان و شیر برگردانیده دیگر جامه ها را نیالاید. گلیزبند. غلیظبند نیز نویسند و آن صورت عربی است که به کلمه دا

غلیزن

لغت‌نامه دهخدا

غلیزن . [ غ َ زَ ] (اِ) غلیژن . (برهان قاطع). غریزن یعنی گل سیاه که ته حوض ماند. (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا). رجوع به غلیژن و غریزن شود.

غلیزه

لغت‌نامه دهخدا

غلیزه . [ غ َ زَ ] (اِخ ) غلیجه . غلچه . قومی در افغانستان . رجوع به غلچه (اِخ ) شود.

غلیزبند

فرهنگ فارسی عمید

پیش‌بندی که برروی سینۀ کودکان می‌بستند؛ سینه‌بند‌.

غلیزک

گویش مازنی

سر خوردن،سر و لغزنده بودن – لغزنده

جست‌وجوی متن

غلیظآب

لغت‌نامه دهخدا

غلیظآب . [ غ َ ](اِ مرکب ) غلیظآبه . لعاب که از دهان گاو یا اطفال وجز آن آید. غلیز. گلیز. رجوع به غلیز و گلیز شود.

غلیظآبه

لغت‌نامه دهخدا

غلیظآبه . [ غ َ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) غلیظآب . رجوع به غلیظآب ، غلیز و گلیز شود.

لعاب

لغت‌نامه دهخدا

لعاب . [ ل ُ ] (ع اِ) آب دهن که روان باشد. یقال : تکلم حتی سال لعابه . بفج . برغ . (منتهی الارب ). خیو. خدو. ریق . بزاق . بصاق . غلیز. آب دهان را لعاب گویند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). لیزآبه . و ان علق (الجزع ) علی طفل کثر سیلان لعابه . (ابن البیطار).از شرف مدح تو در کام من

جست‌وجوی هم‌آغاز

غلیزبند

لغت‌نامه دهخدا

غلیزن

لغت‌نامه دهخدا

غلیزه

لغت‌نامه دهخدا

غلیزه . [ غ َ زَ ] (اِخ ) غلیجه . غلچه . قومی در افغانستان . رجوع به غلچه (اِخ ) شود.

غلیزبند

فرهنگ فارسی عمید

پیش‌بندی که برروی سینۀ کودکان می‌بستند؛ سینه‌بند‌.

غلیز هایتن

گویش مازنی

سرخوردن – لیز خوردن

درپیوند

بیشتر بدانید

غلیز

qa(e)liz

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

گویش مازنی

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

گویش مازنی