عذرهفرهنگ فارسی معین(عَ ذِ رِ یا رَ) [ ع . عذرة ] (اِ.) 1 - پلیدی ، غایط . 2 - جایی که در آن کثافات دفع گردد. 3 - خرابه ، ویرانه . ج . عذرات .
عَذاراAdharaواژههای مصوب فرهنگستانستارۀ اپسیلون کلب اکبر با قدر 1/5 که غول درخشانی از ردۀ ب2 به فاصلۀ 570 سال نوری از زمین است متـ . اپسیلون کلب اکبر Epsilon Canis Majoris
حدرةلغتنامه دهخداحدرة. [ ح َ رَ ] (ع اِ) ریشی که درون پلک چشم برآید. || (ص ) در صفت چشم ، چشمی کلان یا پرگوشت و صلب و یا تیزنظر. (منتهی الارب ).
حذریةلغتنامه دهخداحذریة. [ ح ِ ی َ ] (ع اِ) قطعه زمین سخت . ج ، حَذاری ̍. || پشته ٔ زمین سخت . (منتهی الارب ). || پرهای گردن خروس . کویل خروه . (مهذب الاسماء). || پاره ٔ زمین . (مهذب الاسماء). ج ، حَذاری ̍، حَذار. الارض الخشنة. الارض الغلیظة من القف الخشنة و ابوخبره ٔ اعرابی گوید: بالای کوه اگ
حره ٔ عذرةلغتنامه دهخداحره ٔ عذرة. [ ح َرْ رَ ی ِ ع ُ رَ ] (اِخ ) کُرْتوم . موضعی است . (معجم البلدان ). رجوع به عُذْرة و کرتوم شود.
عذرةلغتنامه دهخداعذرة. [ ع ُ رَ ] (اِخ ) قبیله ای باشد در یمن موصوف بشدت عشق و عفاف . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به عذرة (ابن سعد...) شود.
عذرةلغتنامه دهخداعذرة. [ ع ُ رَ ] (اِخ ) ابن زیداللات بن رفیدة. از بنی کلاب از قضاعة از قحطان جدی جاهلی است از نسل اوست کنانه ٔ عذرة. (از اعلام زرکلی ).