ظلیفلغتنامه دهخداظلیف . [ ظَ ] (ع ص ، اِ) بدحال . || خوار. ذلیل . || جای سخت . || کار دشوار. || بلای شدید. || سختی و درشتی . || بُن گردن . ج ، ظُلف ، ظُلُف . || ظلیف النفس ؛نزه النفس . ظلف النفس . || ذهب به ظلیفاً؛ مفت و رایگان و بی بها برد آن را. || تمام . کامل . کل ّ. همه : اَخذه بظلیفه و ب
ظلیفلغتنامه دهخداظلیف . [ ظُ ل َ ] (اِخ ) موضعی است درشعر عبیدبن ایوب اللص ّ آنجا که میگوید : ألا لیت شعری هل تغیربعدناعن العهد قارات الظلیف الفواردو هل رام عن عهدی وُدَیْک ٌ مکانه الی حیث یفضی سیل ذات المساجد.(معجم البلدان ).
زلفلغتنامه دهخدازلف . [ زَ ] (ع مص ) پیش شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). زَلَف . زَلیف . تقدم و تقرب . (اقرب الموارد). || (اِ)نزدیکی و منزلت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). منزلت : هو ذو زلف ؛ ای منزلة. (اقرب الموارد).
زلفلغتنامه دهخدازلف . [ زَ ل َ ] (ع اِ) نزدیکی و مرتبه و پایگاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). قربت . یقال : له ُ زلف منه ُ؛ ای قربة و احتمل فلان الکلف حتی نال زلف . (اقرب الموارد). || ج ِ زَلَفَة. رجوع به زلفة شود. || حوض پرآب . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد
ظلفلغتنامه دهخداظلف . [ ظِ ] (ع اِ) سُم شکافته مانند سُم گاو و گوسفند و بز و جز آن . ژنگله . زنگله ٔ گاو و گوسفند و آهو و امثال آن . کفشک . (التفهیم ). ج ، ظُلوف ، اَظلاف .ارجانی گوید: چون سم ستور شکافته بسوزند و با سرکه به هم بیامیزندو بر داءالثعلب طلی کنند منفعت کند و بعض اطباء گفته ان