سنیعةلغتنامه دهخداسنیعة. [ س َ ع َ ] (ع اِ) راه در کوه . || (ص ) زن خوب رو و نیکو و نرم پیوند سبک و لطیف استخوان .ج ، سنایع. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
شنعةلغتنامه دهخداشنعة. [ ش ُ ع َ ] (ع اِمص ) زشتی . اسم است مصدر را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). زشتی وبدی و طعنه . (از غیاث اللغات ). رجوع به شنعت شود.
شنیعةلغتنامه دهخداشنیعة. [ ش َ ع َ ] (ع ص ) تأنیث شنیع. ج ، شنایع. (یادداشت مؤلف ). رجوع به شنیع شود.
صنایعفرهنگ فارسی عمید۱. [جمعِ صِناعَة] = صناعت۲. [جمعِ صَنیعَة] = صنیعه⟨ صنایع مستظرفه: [قدیمی] هنرهای زیبا مانند نقاشی، مجسمهسازی، منبتکاری.
صنیعةلغتنامه دهخداصنیعة. [ ص َ ع َ ] (ع اِ) صنیعت . هنر.(منتهی الارب ). || کار. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || برآورده . یقال : هو صنیعتی ؛ یعنی او را من خود از برای خود ساخته و برآورده ام . (منتهی الارب ). پرورده و تربیت شده ٔ کسی . غلام : امیر ابونصر صنیعه ٔ سلطان
طرقةلغتنامه دهخداطرقة.[ طُ ق َ ] (ع اِمص ) تاریکی . || آزمندی . || گولی . || (ص ) گول . || (اِ) سنگریزه ٔ بر یکدیگر افتاده . || خوی . عادت . یقال : مازال هذا طرقتک ؛ ای دأبک . || راه . روش . || راه بسوی چیزی . || بر همدیگر نهاده . || خطوطهای کمان . ج ، طرق . || کار. صنیعة. یقال : هذه طرقة رج
صنیعتلغتنامه دهخداصنیعت . [ ص َ ع َ ] (ع اِ) صنیعة.کار. هنر. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) : بر دل هر شکسته زد دل توچون طبق بند در صنیعت فش . شهید بلخی .و اهل صنیعت آنرا چوب سندان گویند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). رجوع به صنیعة شود.
اجماللغتنامه دهخدااجمال . [ اِ ] (ع مص ) اجمال شحم ؛ گداختن پیه را. بگداختن چربش . (منتهی الارب ). || اجمال در طلب ؛ آهستگی کردن در طلب و افراط نکردن . (منتهی الارب ). || اجمال شی ٔ؛ گرد آوردن آن بعد از پراکندگی . (منتهی الارب ) (تاج المصادر). || اجمال حساب ؛ جمله کردن آن . (منتهی الارب ). ||