صندوقچه

sandu(o)qče

معنی

صندوق کوچک.
⟨ صندوقچهٴ سِر: [مجاز] آن‌که راز کسی را می‌داند ولی آن را نگه می‌دارد و فاش نمی‌کند؛ رازدار.

مترادف

جعبه، مجری، محفظه

جست‌وجوی دقیق

صندوقچه

فرهنگ فارسی عمید

صندوق کوچک.&lang; صندوقچهٴ سِر: [مجاز] آن‌که راز کسی را می‌داند ولی آن را نگه می‌دارد و فاش نمی‌کند؛ رازدار.

صندوقچه

لغت‌نامه دهخدا

صندوقچه . [ ص َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مصغر صندوق . صندوق کوچک . جعبه . درج : صندوقچه ٔ عدل تو مانده ست بطرطوش دستورچه ٔ جور تو در پیش و کنارست .ناصرخسرو.

صندوقچه

جست‌وجوی هم‌آوا

صندوقه

نوعی دیوار که آجرها را در آن ایستاده، مانند دیوارۀ صندوق، قرار دهند، به‌طوری‌که میان هر دو آجر به پهنای یک آجر خالی باشد.&lang; صندوقهٴ سینه: (زیست‌شناسی) [مجاز] قفسۀ سینه؛ قسمت بالای ستون فقرات، دنده‌ها، و استخوان جناغی که قلب و ریه‌ها در آن قرار دارد.

صندوقه

لغت‌نامه دهخدا

صندوقه . [ ص َ ق َ / ق ِ ] (اِ) دیوار از دو آجر یا دو خشت که میان آن دو به پهنای آجر یا خشت تهی باشد. || دیوار از خشت یا آجر یک لا که میان دو بام یا دو حائط کشند.

صندوقه

دیکشنری فارسی به عربی

صندوق

صندوقه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bin, case, casket

صندوقه

گویش تهرانی

قفسه سینه،دیوار خشتی توخالی (ردیف عمودی و افقی)

جست‌وجوی مشابه

صندوقچه ٔ سر

لغت‌نامه دهخدا

صندوقچه ٔ سر. [ ص َ چ َ / چ ِ ی ِ س ِرر ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رازدار. کسی که سِرّ مردمان نگاه دارد. کسی که راز مردمان افشا نکند. رجوع به صندوق سِرّ و صندوق شود.