شنوانندهلغتنامه دهخداشنواننده . [ ش َ / ش ِ ن َ وا ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) که بشنواند: رجل سمع یا سمیع یا مسمع یا رجل سمع؛ مرد شنواننده . (منتهی الارب ). رجوع به شنواندن شود.
مسمعلغتنامه دهخدامسمع. [ م ُ م ِ ] (ع ص ) شنواننده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ): و ما أنت بمسمع مَن فی القبور. (قرآن 22/35)؛ و نیستی تو شنواننده ٔ آنان که در قبرهایند.
محنظیلغتنامه دهخدامحنظی . [ م ُ ح َ ] (ع ص ) نکوهش کننده . فحش شنواننده . (آنندراج ). بدزبان و فحاش . (ناظم الاطباء). ناسزاگو.
متهقعلغتنامه دهخدامتهقع. [ م ُ ت َ هََ ق ْ ق ِ ] (ع ص ) فرومایگی کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). || امر زشت آورنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || سفاهت شنواننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) . || سبک و سفیه و گول و احمق . (ناظم الاطباء). و رجوع به
سمیعلغتنامه دهخداسمیع. [ س َ ] (ع ص ) شنواننده . شنونده . (آنندراج ) (منتهی الارب ). شنوا. (دهار) (مهذب الاسماء): اذن سمیع؛ گوش شنوا. (منتهی الارب ) (آنندراج ) : دوم گوشت شنودن که به روی چشم خود دیدن سمیع و نیک و بد کیشی اگر حیلت اگردستان . <p class="author
