شبکوکلغتنامه دهخداشبکوک . [ ش َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوکا. شبکوکه . نوعی از گدایی باشد و آن چنان است که شبها بر بالای مناری یا پشته ای یا درختی که در میان محله واقع باشد برآیند وبه آواز بلند یک یک از مردم محله را نام ببرند و دعاکنند تا به ایشان صدقه بدهند. (برهان ) :<
شبکوکفرهنگ فارسی عمید۱. درویش؛ فقیر.۲. درویشی که شب روی بلندی مانند پشته یا درخت میرفت و به آواز بلند مردم را دعا میکرد و صدقه میخواست: ◻︎ زهی جوفروشان گندمنمای / جهانگرد شبکوک خرمنگدای (سعدی۱: ۱۲۶).
شبکوکالغتنامه دهخداشبکوکا. [ ش َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوک . شبکوکه . به معنی شبکوک است که گدایی بالای منار باشد. (برهان قاطع) : به شاخ گلبنان آن شوریده بلبل چه شبکوکا زند تا صبح کوکا. غضایری رازی .و رجوع به شبکو و شبکوک شود.
شبکوکهلغتنامه دهخداشبکوکه . [ ش َ ک َ / ک ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوک . شبکوکا. نوعی از گدایی باشد. (برهان ). و رجوع به مترادفات کلمه شود.
خرمن گدایلغتنامه دهخداخرمن گدای . [ خ ِ / خ َ م َ گ َ / گ ِ ] (اِ مرکب ) گدای خرمن . آنکه بر سر خرمنها بگدائی رود. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) : زهی جوفروشان گندم نمای جهان گرد شبکوک خرمن گدای
گندم نمالغتنامه دهخداگندم نما. [ گ َ دُ ن ُ / ن ِ / ن َ ] (نف مرکب ) ریاکار و دورو : چون جو و گندم شده خاک آزمای در غم تو ای جو گندم نمای . نظامی .رجوع به گندم نمایی و
شبکوکالغتنامه دهخداشبکوکا. [ ش َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوک . شبکوکه . به معنی شبکوک است که گدایی بالای منار باشد. (برهان قاطع) : به شاخ گلبنان آن شوریده بلبل چه شبکوکا زند تا صبح کوکا. غضایری رازی .و رجوع به شبکو و شبکوک شود.
شبکوکهلغتنامه دهخداشبکوکه . [ ش َ ک َ / ک ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شبکو. شبکوک . شبکوکا. نوعی از گدایی باشد. (برهان ). و رجوع به مترادفات کلمه شود.