لغت‌نامه دهخدا
شروین . [ ش َرْ ] (اِخ ) نام یکی از سپهبدان و حکام تبرستان بوده که آن طایفه را ملک الجبال می گفته اند و بعد از او پسرش شهریار که پدر ملوک باوندیه بوده به پادشاهی مازندران رسید. (انجمن آرا) (آنندراج ). شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن بن شهریاربن شروین بن سرخاب بن مهر مردان بن س
