سفیدکارفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که چیزی را سفید کند.۲. = سفیدگر۳. (صفت) [مقابلِ سیهکار] [مجاز] نیکوکار؛ صالح؛ درستکار.
سفیدکاریلغتنامه دهخداسفیدکاری . [ س َ /س ِ ] (حامص مرکب ) گچ کاری . دیوار یا سقف خانه را با گچ برنگ سفید درآوردن . سپیدی . رنگ سپید : آموزد سرو را سواری شوید ز سمن سفیدکاری .نظامی .
سفیدکاریفرهنگ فارسی عمید۱. شغل و عمل سفیدکار.۲. گچ مالیدن به دیوار؛ گچکاری.۳. [قدیمی، مجاز] بیحیایی؛ بیشرمی.
سفیدکاریلغتنامه دهخداسفیدکاری . [ س َ /س ِ ] (حامص مرکب ) گچ کاری . دیوار یا سقف خانه را با گچ برنگ سفید درآوردن . سپیدی . رنگ سپید : آموزد سرو را سواری شوید ز سمن سفیدکاری .نظامی .
سفیدکاریفرهنگ فارسی عمید۱. شغل و عمل سفیدکار.۲. گچ مالیدن به دیوار؛ گچکاری.۳. [قدیمی، مجاز] بیحیایی؛ بیشرمی.
سپیدکارفرهنگ فارسی عمید۱. = سفیدکار٢. (صفت) [مجاز] بیشرم؛ شوخچشم.٣. (صفت) [مجاز] ریاکار: ◻︎ یا باش دشمن من یا دوست باش ویحک / نه دوستی نه دشمن اینت سپیدکاری (منوچهری: ۱۱۱ حاشیه).
سفیدکاریلغتنامه دهخداسفیدکاری . [ س َ /س ِ ] (حامص مرکب ) گچ کاری . دیوار یا سقف خانه را با گچ برنگ سفید درآوردن . سپیدی . رنگ سپید : آموزد سرو را سواری شوید ز سمن سفیدکاری .نظامی .
سفیدکاریفرهنگ فارسی عمید۱. شغل و عمل سفیدکار.۲. گچ مالیدن به دیوار؛ گچکاری.۳. [قدیمی، مجاز] بیحیایی؛ بیشرمی.